Στην αποκάλυψη της ενδεκάδας από την ιστοσελίδα μας, τρεις περίπου ώρες πριν το παιχνίδι, δεν ήταν λίγοι αυτοί που έκαναν το σταυρό τους και παρακαλούσαν ο Πάους να μην κατεβάσει τέτοια εντεκάδα.
Ο Ολλανδός, ρίσκαρε, πήρε το παιχνίδι και είναι δικαιωμένος. Γιατί εκείνο που μετρά πρώτα στο ποδόσφαιρο είναι το αποτέλεσμα, αυτό ήρθε και είμαστε όλοι ευχαριστημένοι.
Ας πάρουμε τα πράματα από την αρχή, ο Ολλανδός προπονητής επεφύλαξε 7 διαφορετικές αλλαγές στην ομάδα του σε σχέση πάντα με το παιχνίδι με την ΑΕΚ! Όποιο σκάουτινγκ και να έκανε ο προπονητής του ΑΠΟΕΛ πήγε στράφι, γιατί η Ανόρθωση στο γήπεδο, είχε ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπό από αυτό των προηγούμενων αγωνιστικών. Ο Ολλανδός κατέβασε την ομάδα, με πρώτιστο στόχο να μη δεχθεί τέρμα. Έκλεισε τον άξονα όσο πιο καλά γινόταν, στέλνοντας παράλληλα και βοήθειες στα άκρα. Παράλληλα επέλεξε να κτυπήσει τον ΑΠΟΕΛ από τα άκρα, με τον Λαίφη να έχει σαφές οδηγίες να πατά τετράγωνα για να είναι γεμάτη η περιοχή.
Το απρόσμενο πρόβλημα με τον Τζανακάκη, έφερε στην αρχική ενδεκάδα τον Γκάμπριελ, με τον Βραζιλιάνο να έχει σαφείς οδηγίες να μην προωθείται κάθε τρεις και λίγο, αλλά να επιβλέπει τον αντίπαλο του. Αν και στην αρχή τα βρήκε σκούρα, στη συνέχεια έδειξε τα πατήματα του και έκανε την απουσία του Τζανακάκη να μη φανεί.
Στη συνέχεια ο Ολλανδός έκανε το κόλπο-γκρόσο στην άμυνα και στη μεσαία γραμμή με δύο κινήσεις. Μετατόπισε τον τετραπέρατο Ζοάο Βικτόρ στην άμυνα, θέση την οποία γνωρίζει και αγωνίστηκε για πρώτη φορά φέτος και πήρε στη μεσαία γραμμή τον Λαίφη. Με αυτό τον τρόπο, έβαλε την εμπειρία και το μυαλό του Βραζιλιάνου στην άμυνα και μετατόπισε την ενέργεια και τα τρεξίματα του Λαίφη στο κέντρο.
Στο κέντρο αγωνίστηκε για πρώτη φορά ο Μαϊσουράτζε, ο ακούραστος μέσος με τα συνεχή τρεξίματα του, κάλυπτε τα κενά στην εναλλαγή του παιχνιδιού, αλλά κυρίως και στην οργανωμένη άμυνα. Παράλληλα η επάνοδος του Αμπουρτζάνια ως επιτελικός μέσος, έδωσε περισσότερα τρεξίματα στη μεσαία γραμμή, κλείνοντας τον κάθετο διάδρομο προς την εστία του Κόπριβετς.
Στο αριστερό άκρο αγωνίστηκε ο Μαρτίνες, ο οποίος δεν κατάφερε να διακριθεί. Δεν ήταν αρνητικός ο Αργεντινός, αλλά ελάχιστες φορές τροφοδοτήθηκε και έτσι ελάχιστες φορές τον ένοιωσε η άμυνα του ΑΠΟΕΛ.
Τέλος, η τελευταία κίνηση του Πάους, άκουγε στο όνομα του Ευθύμη Κουλούρη, με τον Ελλαδίτη να χάνει τρεις σπουδαίες ευκαιρίες, με κλασσικότερη φυσικά το πέναλτι. Ωστόσο το παιχνίδι, όπως εξελίχθηκε και με την αδυναμία της Ανόρθωσης να κρατήσει μπάλα στο μισό του ΑΠΟΕΛ, αποδυνάμωσαν αισθητά τον Ελλαδίτη, που η δύναμη του είναι μέσα στα αντίπαλα τετράγωνα.
Εν κατακλείδι, ανασταλτικά το παιχνίδι βγήκε όπως το υπολόγισε ο Αντρέ Πάους. Η κίνηση μετατόπισης του Βίκτορ στην άμυνα, ήταν το κλειδί, μιας και το ΑΠΟΕΛ δεν διαθέτει γρήγορο επιθετικό κάτι που έκανε το έργο του Βραζιλιάνου εύκολο. Η αμυντική συνοχή της Ανόρθωσης ήταν πολύ καλή και η ομάδα έδειξε πειθαρχία στο πλάνο της.
Δημιουργικά όμως, η Ανόρθωση δεν τα πήγε και τόσο καλά. Η μπάλα δεν περνούσε τόσο εύκολα στο δεύτερο μισό, με αποτέλεσμα τόσο ο Μαρτίνες όσο και ο Κάλβο να είναι ξεκομμένοι μπροστά.
Η κίνηση με τον Μαρτίνες στο αριστερό άκρο, μπορεί να μην βγήκε όπως την υπολόγιζε ο Ολλανδός, καθώς οι φορές που ο Νίκο βρέθηκε 1 εναντίον 1, ήταν ελάχιστες, μπορεί η ομάδα να στερήθηκε τις επινοήσεις του στον άξονα, ωστόσο τα τρεξίματα του Αμπουρτζάνια, ήταν περισσότερο χρήσιμα προκειμένου να διατηρηθεί το μηδέν παθητικό. Γιατί στα ντέρμπι, για να τα κερδίσεις πρέπει πρώτα να κρατήσεις το μηδέν.
Επίσης με τις αλλαγές τους, οι οποίες από την πλειοψηφία του κόσμου κρίθηκαν επικίνδυνες, ήταν με ξεκάθαρη πρόθεση να μην επιτρέψει στον ΑΠΟΕΛ να ανεβάσει παίκτες στο δεύτερο μισό. Ήταν ένα ακόμη ρίσκο, το οποίο του βγήκε και μπορεί να αισθάνεται δικαιωμένος.
