28 Ανορθωσιάτικα χρόνια ζωής κλείνει ο γραφών σήμερα, και νομίζω τα φετινά θα τα γιορτάσω με τίτλους. Αυτό μου βγάζει η δουλεία που γίνεται εδώ και 2 χρόνια στην ομάδα. Αισιοδοξία για καλύτερες μέρες. Φυσικά 2 μάχες κερδίσαμε και όχι τον πόλεμο. Έχουμε πολλή δουλεία μπροστά μας ακόμη.
Ας περάσουμε όμως στο δια ταύτα..
Το είχα γράψει πολλές φορές στο παρελθόν, θα το επαναλάβω και σήμερα. Το Κυπριακό ποδόσφαιρο είναι ένας φαύλος κύκλος (με όλη τη σημασία των λέξεων), ένας κύκλος που αρχίζει και τελειώνει με τη διαπλοκή και την ικανοποίηση συγκεκριμένων συμφερόντων συγκριμένης ομάδας, και συγκεκριμένων προσώπων.
Για τους γνωστούς διαπλεκόμενους -που πρόσφατα άνοιξαν παρτίδες στη δικαιοσύνη- η πρωτιά στο πρωτάθλημα αποτελεί το αυτονόητο. Δεν νοείται κάτι άλλο από την πρώτη θέση. Διότι πολύ απλά αυτή η κατάκτηση συνεπάγεται με συμμετοχή στα προκριματικά του Champions League, και με τις «ευχές» όλων να δούμε την ομάδα της παράγκας ξανά στους ομίλους της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης. Αυτό είναι που τους αλλάζει επίπεδο, αυτός είναι ο λόγος που έχουν απλώσει τα πλοκάμια σε όλα τα κέντρα αποφάσεων, ακόμη και σε πολιτικά αξιώματα. Οποιαδήποτε αρχή μπορεί να επηρεάσει έστω και στο ελάχιστο την κατάκτηση του στόχου που ανάφερα πιο πάνω είναι βαμμένη στα πορτοκαλιά.
Περιμένω να δω «τρελά πράγματα» όμως στη συνέχεια, να αναβιώσουν μέρες που θυμίζουν ποδοσφαιρικό μεσαίωνα. Όσο η Ανόρθωση κερδίζει αυτοί θα σκυλιάζουν. Θα ψάχνουν το παραμικρό πάτημα για να εφαρμόσουν τους δικούς του νόμους. Και το θέμα είναι εμείς τι κάνουμε; Πώς μπορεί ο κόσμος να προστατέψει την ομάδα και να σταθεί απέναντι σε μια τέτοια μηχανή διαπλοκής;
Η απάντηση είναι εύκολο να δοθεί: Μια γροθιά δίπλα στην ομάδα. Ενωμένοι πιο πολύ από ποτέ, με μοναδικό όπλο την μαζική παρουσία μας στα γήπεδα και μοναδικό όπλο τη φωνή μας, μπορούμε να στείλουμε το ξεκάθαρο μήνυμα: Ναι ρε, η Ανόρθωση είναι ζωντανή και έχοντας στο πλευρό της τον κόσμο της, διψάει για τίτλους.
