Ανορθωσιάτισσες μου και Ανορθωσιάτες μου σας χαιρετώ. Λέμε τα νωρίς μέσα στην εβδομάδα αυτή τη φορά γιατί ήταν και το παιχνίδι που προηγήθηκε μεγάλο. Αν δεν είδες το ματς με την Ομόνοια, μάθεις το σκορ και ρίξεις και μια ματιά στα στατιστικά, λες: «ΟΚ, πήραμε Χ σε μια δύσκολα έδρα καλά πάμε».
Όμως επειδή το είδαμε το ματς, πρέπει να κάνουμε κάποιες επισημάνεις που μας πληγώνουν ακόμα και μας που τις γράφουμε, αλλά είναι η αλήθεια. Από την πρώτη φορά που τα είπαμε, υπάρχει το αρχείο της στήλης για επιβεβαίωση, σημειώναμε πως το πιο βασικό είναι να μεν αππωθούμε και να αντιληφθούμε ότι για να πεις τη φετινή Ανόρθωση ομάδα πρωταθλητισμού είναι πολύ νωρίς. Το βασικότερο που λείπει είναι το πνεύμα και η νοοτροπία του πρωταθλητή.
Το να παίζεις σε ένα ολόκληρο ημίχρονο ξεκάθαρα για το Χ έλλειψη νοοτροπίας είναι. Το να απομακρύνεις τη μπάλα στις εξέδρες, επίσης. Το ό,τι μόλις έβρισκες λίγο χώρο στην επίθεση όποιος και να είχε τη μπάλα έκαμνε σουτ από όπου έβρισκε, ναι είναι ζήτημα νοοτροπίας. Αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός πως ο Πάους ούτε πιστεύει σε αυτό το ποδόσφαιρο, ούτε είδαμε την ομάδα να το παίζει ποτέ επί ημερών του. Αλλά, όταν νιώθεις την πίεση της κορυφής και του αντιπάλου που θέλει οπωσδήποτε τη νίκη, το μυαλό δεν ανταποκρίνεται και καταλήγεις να έχεις τέτοια απαράδεκτη εικόνα. Μου άρεσε και μένα η δήλωση Πουλλαΐδη στο «Ανόρθωση24» για παραμονή στην κορυφή, αλλά πριν βάλουμε τέτοια πίεση στην ομάδα πρέπει να είμαστε σίγουροι πως την αντέχει. Ακόμα δεν έχω πειστεί για κάτι τέτοιο.
Πάμε και λίγο στα πιο τεχνικά ζητήματα, όπως σας έχει μάθει η στήλη. Πρώτο ζήτημα το γεγονός πως σε τέσσερα ματς δεν έχουμε δει γκολ από τους ακραίους επιθετικούς μας. Δεν είναι τυχαίο πως ο Καϊάφας φόρτωσε τον άξονα και έκλεισε Νίκο, Ντίνο, αφού σκέφτηκε πως το να ρισκάρει να του βγάλουν φάσεις οι ακραίοι μας άξιζε. Δυστυχώς οι τρεις που έπαιξαν (Μακρής, Αβραάμ, Ορλάντι) δεν απείλησαν σε ένα ματς που αφού κλείστηκαν καλά οι άλλοι έπρεπε να το κάνουν. Το ό,τι ο Μακρής δεν είναι για τα άκρα το έχουμε πει, μην κουράζουμε.
Δεύτερο ζήτημα, ο έλεγχος της μεσαίας γραμμής. Ο Πελέ σε πολλές φάσεις δεν προλάβαινε να καλύψει τους χώρους, ενώ κι ο Βίκτορ είχε πρόβλημα αφού η επιθετικότητα της Ομόνοιας ήταν μεγάλη. Δεν είναι γρήγορο δίδυμο αυτό για να «τρώει» το γήπεδο. Όταν μπήκε ο Μαϊσουράτζε, φάνηκε το πράγμα να ισορροπεί μεν αλλά η ομάδα πάλι δεν βγήκε μπροστά. Είναι ανέτοιμος ο Πελέ όμως και τον πιστώνουμε.
Τρίτο ζήτημα, η άμυνα. Ο Καϊάφας έριξε στο ματς τον Σκέμπρι αντί του Σέρινταν και είχε στο μυαλό του πως θα τον φέρει ένας με έναν με τον Χόλγκερσον. Το ίδιο επιχειρούσε να κάνει με τον Μπατιμπάνγκα, αυτό το είδε από τον ματς με τον Εθνικό αφού ο Μούρα έλειπε από εκεί και έβγαιναν συχνά με το Σουηδό. Η «Αρκούδα» έχει πρόβλημα όταν ο αντίπαλος έρχεται με φόρα πάνω της και είναι λογικό να προσπαθούν να το εκμεταλλευτούν όλοι. Ο Πάους αυτό βέβαια το περίμενε και έτσι είχε τον Μούρα να μην ανεβαίνει τόσο πολύ. Ήταν αρκετά συγκεντρωμένος και σχετικά έκανε καλό ματς. Όμως με αυτό τον τρόπο η ομάδα έμενε πίσω και ήταν παθητική.
Για τον Κόπριβετς δεν έχω και τι να γράψω. Τέτοιο ξεκίνημα από νεοφερμένο πορτιέρο είχαμε πολλά χρόνια να δούμε. Θυμάστε τον Μπεκιάι π.χ. πόσα λάθη έκανε όταν ήρθε μέχρι να στρώσει; Καλά να ναι ο άνθρωπος να συνεχίσει έτσι.
Όλα αυτά επισημαίνονται γιατί είναι νωρίς και υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης σε μια ομάδα που η μόνη της υποχρέωση είναι να βγει Ευρώπη. Πρωταθλήματα και τσάμπιονς λιγκ, πρέπει να μη βιαστούμε να της ζητήσουμε γιατί της κάνουμε ζημιά. Αν θα μας τα φέρει, θα το κάνει στο λάου λάου και όχι με φανφάρες και δηλώσεις. Όσο και αν με πληγώνει εμένα που με λένε και Champion, οφείλω να το δεκτώ και φέτος.
