Σε κάποια φάση θα ερχόταν και αυτός ο ορισμός. Βλέπετε, η Ανόρθωση δεν έχει το παρασκήνιο ούτε καν της ΑΕΛ που για 3 περιόδους δεν της σφύρηξε ο Λεόντιος Τράττος μετά από εκείνον τον τελικό του 2009 με την Πέγεια… και μετά από αυτό δεν είναι ανάγκη να αναφερθούμε στις υπόλοιπες ομάδες που πρωταγωνιστούν.
Έτσι, ήρθε η στιγμή που ορίστηκε ξανά ο Αναστασίου λόγω της δικής μας αδυναμίας, να διαιτητεύσει αγώνα της Ανόρθωσης, μετά από το 2 στα 2 της περσινής περιόδου όπου η Ανόρθωση με αυτόν, εξήλθε 2 φορές ισόπαλη – εντελώς τυχαία – με τον ίδιο αντίπαλο, τον Εθνικό Άχνας. Τέσσερεις βαθμοί, καταλυτικοί στο τέλος για την έξοδο της ομάδας στην Ευρώπη, τραυματισμός ενός ποδοσφαιριστή για 6 μήνες (Ιακοβένκο) και τραυματισμός άλλου για σχεδόν 1 μήνα (Μακρής).
Την Δευτέρα όμως, η παρασκηνιακή μας αδυναμία επιβάλλεται να μετουσιωθεί σε αγωνιστική δύναμη. Ποδοσφαιριστές και κόσμος να κάνουν τα πάντα ώστε με οποιαδήποτε τρόπο, να κερδηθεί το παιχνίδι και να σταλούν τα μηνύματα προς όλες τις κατευθύνσεις.
Να μην επιστρέφουμε μόνο στα λόγια και στις αναφορές στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αφού δεν μπορούμε να επιστρέψουμε στο παρασκήνιο και στα μαγειρεία της ΚΟΠ, ας επιστρέψουμε πραγματικά εντός του αγωνιστικού χώρου μια και καλή.
