Τρελαμένη με τη νέα Ανόρθωση είναι η μάζα του κόσμου της καθώς βλέπει στο γήπεδο μια πολύ πιο ώριμη σε σχέση με πέρσι ομάδα, πιο απαιτητική, που συνάμα έχει τις δυνατότητες για «μεγάλα» πράγματα την φετινή χρονιά.
Παράλληλα, η επιστροφή του κόσμου στο γήπεδο είναι κάτι που ομολογουμένως έλειψε από την Ανόρθωση σε συνάρτηση με την διοίκηση Πουλλαΐδη που αποδεικνύει συνεχώς ότι οδηγεί την «Μεγάλη Κυρία» εκεί που η ιστορία της αρμόζει.
Όλα αυτά έφεραν ενθουσιασμό στις τάξεις του κόσμου σε σημείο που βλέποντας και συγκρίνοντας τις υπόλοιπες ομάδες όπως αυτές παρουσιάζονται σήμερα, ορέγονται τίτλους και πρωταθλήματα.
Ποιος μπορεί να τους αδικήσει άλλωστε; 7 στείρα χρόνια, με την μεγαλύτερη διάκριση την δεύτερη θέση το 2012 και στην πρεμιέρα να είναι κατάμεστο το «Αντώνης Παπαδόπουλος» δεν είναι και λίγο πράγμα!
Η ανάγκη και το πάθος για τον τίτλο είναι πολύ μεγάλο, όμως πρέπει όλοι να είμαστε προσγειωμένοι, προσγειωμένοι και ξανά προσγειωμένοι για να μην πέσουμε ή να μην μας ρίξουν – ξέρουν καλά τον τρόπο – απότομα και σκοτωθούμε.
