Από τότε που η προσφυγιά είναι συνώνυμο του σωματείου μας, τα παιχνίδια με τη Νέα Σαλαμίνα είναι ιδιαίτερα και έχουν τον χαρακτήρα ενός συλλαλητηρίου των Αμμοχωστιανών ενάντια στην παράνομη κατοχή του τόπου τους.
Ελέω της ιδιαιτερότητας που έχει το παιχνίδι, δε θα μιλήσω για τα αγωνιστικά, αλλά επιχειρώ να σας μεταφέρω νοερά στην Αμμόχωστο 104 ολόκληρα χρόνια πίσω.
Η Ανόρθωση δεν είναι μόνο ποδόσφαιρο, βόλει και φούτσαλ, ποτέ δεν ήταν. Ήταν και παραμένει πολιτισμός, ελληνική μόρφωση και πλούσια δράση σε όλα τα επίπεδα. Για αυτό αντέχει άλλωστε σε κάθε λογής δυσκολίες.
Σας μεταφέρω μια ιστορία, όπως την κατέγραψε η εφημερίδα «Αθλητική» το 1954 και αφορά σε μια από τις αφορμές που οδήγησαν στην ίδρυση του σωματείου. Το κείμενο μεταφέρεται αυτούσιο:
«Μια ομάδα προοδευτικών νέων εσύχναζε σε μια λέσχη, όπου κατεγίνοντο στη μελέτη ωρισμένων ιστορικών, φιλοσοφικών, λογοτεχνικών και άλλων συγγραμμάτων. Επειδή όμως δεν εσύμφερε στον ιδιοκτήτη της Λέσχης αυτή η τακτική (επροτιμούσε ασφαλώς το κερδοσκοπικό χαρτοπαίγνιον) έσβυνε το λουξ και υπεχρέωνε τους νέους να εγκαταλείπουν τη Λέσχη. Αυτή η στάση του ιδιοκτήτη της Λέσχης έγινε αφορμή να ιδρυθεί το αναγνωστήριον, το οποίο έμελλε να παίξει αργότερον σοβαρόν ρόλον στον εθνικόν, κοινωνικόν και αθλητικόν τομέα, όχι μόνον στην πόλη του Ευαγόρα και την επαρχίαν Αμμοχώστου αλλά σε ολόκληρη την Κύπρον».
Η Ανόρθωση ιδρύθηκε για να διαπαιδαγωγεί και να φωτίζει. Διαμέσου των χρόνων, την πολέμησαν πολλοί με σκοπό να την αφανίσουν γιατί τους ενοχλούσε η ύπαρξή της. Μα στο τέλος έμεναν πάντα να απορούν, πως τα καταφέρναμε όχι απλώς να επιβιώνουμε αλλά και να μεγαλουργούμε. Είναι πολύ βαριά η κληρονομιά που μας άφησαν οι νεαροί Αμμοχωστιανοί του 1911 που έφτιαξαν το σωματείο και οφείλουμε να το παραδώσουμε ακόμα πιο γιγαντωμένο στα παιδιά και τα εγγόνια μας.
