Σαράντα-ένα χρόνια συμπληρώνονται από την ημέρα κατά την οποία ξεκίνησε η δεύτερη φάση της εισβολής του αττίλα. Όταν οι τουρκικές δυνάμεις, τορπιλίζοντας την εκεχειρία, άνανδρα άρχισαν την επέλαση προς την Βασιλεύουσα.
Οι δυνάμεις της πόλης, παραταγμένες σε μια μεγάλη τους πλειοψηφία στη Λευκωσία, απετέλεσαν καταλύτη στο να μην καταληφθεί και η πρωτεύουσα από τον εχθρό. Η Αμμόχωστος ωστόσο, ανοχύρωτη, γεμάτη με γυναικόπαιδα και ηλικιωμένους ως επί το πλείστον, ήταν εύκολη λεία για τους βάρβαρους εισβολείς. Τα γυναικόπεδα, άρχισαν ήδη να εγκαταλείπουν τα σπίτια τους με τους πρώτους βομβαρδισμούς του πρωινού της 14ης του Αυγούστου, νομιζόμενοι πως μέχρι το βράδυ το πολύ θα έχουν επιστρέψει. Ούτε μια αλλαξιά ρούχα δεν είχαν πάρει μαζί οι περισσότεροι…
Οι Τούρκοι όμως, είχαν άλλα σχέδια. Μέσα σε δυο μέρες, τα τεθωρακισμένα με την ημισέληνο είχαν καταλάβει το 75% της επαρχίας μας. Στις 16 του μήνα, είχαν φτάσει στο κέντρο της πόλης. Συρματόπλεγμα περιτύλιξε το Βαρώσι, καθιστώντας το ουσιαστικά πόλη-φάντασμα στην οποία απαγορεύεται η είσοδος και η διαμονή. Όμηρος στα χέρια της τουρκικής διπλωματίας, αποικία για φίδια και τρωκτικά. Μα πάντα… το σπίτι μας!
Τριάντα-εννιά χρόνια μετά, ζούμε και αναπνέουμε για τη μέρα της Επιστροφής. Οι γονείς μας, δεν έφεραν τίποτα περισσότερο από τις θύμησες μιας πόλης που τους γέννησε. Από τις αναμνήσεις μιας επαρχίας που έζησαν τα παιδικά κι εφηβικά τους χρόνια, αλλά δεν πρόλαβαν να «συστήσουν» στα παιδιά τους οι πλείστοι. Το μόνο που έμεινε να μας συνδέει με την πόλη που αποκλειστικά με κιάλια μπορούμε να δούμε, είναι η Ανόρθωσις. Κάτι πολύ περισσότερο από ένα αθλητικό σωματείο. Η πάλλουσα καρδία της Αμμοχώστου, που αιμοδοτεί σε όλους τους πιστούς της τον πόθο για Απελευθέρωση και Επιστροφή.
Μέχρι την ημέρα που θα τους αποσείσει ο Πενταδάκτυλος, μέχρι που εμείς να βρούμε τη δύναμη να τους διώξουμε, θα τραγουδάμε για την κόρη στην ακρογιαλιά. Μια πόλη που αρκετοί δεν γνωρίσαμε, μα έχουμε και θα έχουμε πάντα στην καρδιά…
Δείτε πιο κάτω την αφήγηση του Στρατηγού εν αποστρατεία Δημήτριου Αλευρομάγειρου, ταγματάρχη το 1974, διοικητή του 336ΤΠ στην Αμμόχωστο. Ο Στρατηγός, περιγράφει πως βίωσε τον πόλεμο και τις δυο φάσεις της εισβολής.
Εξηγεί γιατί το τάγμα του από την Αμμόχωστο όπου ήταν βρέθηκε στη Λευκωσία και συγκεκριμένα στον Άγιο Παύλο. Τεκμηριώνει την πρόθεση των αττίλων να καταλάβουν ολόκληρη τη Λευκωσία όπως αποκαλύφθηκε από τουρκικό χάρτη και αποδεικνύει πως αυτή κρατήθηκε ελεύθερη χάρις στον ηρωισμό που επέδειξαν οι στρατιώτες του, οι στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ, ως επίσης και των λοιπών ταγμάτων που παρατάχθηκαν στη γραμμή αντιπαράταξης που είχε σχηματιστεί την 20ή του Ιούλη.
Από την εκπομπή του Πάρη Καρβουνόπουλου στο ‘ONALERT’ ‘Ζωντανά στο στούντιο’www.onalert.gr 18 Ιουλίου 2013
