Πέρασαν 19 χρόνια από τον μαύρο Αύγουστο, που ο Τάσος Ισαάκ έπεφτε αιμόφυρτος από τα χτυπήματα των Γκρίζων Λύκων. Μια ημέρα που δεν ξεχνιέται. Ήταν στις 11 Αυγούστου 1996, όταν Ελληνικό αίμα πότισε για μία ακόμα φορά τα χώματα του κατεχόμενου μέρους της Μεγαλονήσου. Μία ακόμα θυσία, σπονδή στο Θεό του «πολέμου», που μαίνεται στη μαρτυρική Κύπρο μας. Αυτή, του Τάσου Ισαάκ.
Στις 11 Αυγούστου επτά χιλιάδες μοτοσικλετιστές από όλες τις γωνίες του πλανήτη, θα πραγματοποιούσαν την αντικατοχική πορεία προς την Kερύνεια που οργάνωσε η Κυπριακή Ομοσπονδία Μοτοσικλετιστών. Oι μοτοσικλετιστές αρχικά φαίνονταν αποφασισμένοι να πραγματοποιήσουν την πορεία και να φθάσουν τελικά στην Kερύνεια, προβάλλοντας παράλληλα τη θέση ότι δεν είχαν πρόθεση να συγκρουστούν ούτε με την Αστυνομία, αλλά ούτε και με τα Ηνωμένα Έθνη και ότι η πορεία τους ήταν ειρηνική.
Η κατάσταση, όμως, ξέφυγε από κάθε έλεγχο και οι μοτοσικλετιστές, άρχισαν να κινούνται ανοργάνωτα προς διαφορετικές κατευθύνσεις.
Ήταν τότε που ο Τάσος Ισαάκ, στην προσπάθειά του να βοηθήσει έναν άλλον Ελληνοκύπριο, ο οποίος δεχόταν τα ανελέητα χτυπήματα των Τούρκων, βρέθηκε στο κέντρο των γεγονότων. Γύρω του μαζεύτηκε ασκέρι μανιασμένων «Γκρίζων Λύκων», που χτυπούσε ανελέητα. Kαθοδηγητής της δολοφονικής δράσης εναντίον του Tάσου Iσαάκ φέρεται να ήταν ο αρχηγός του παραρτήματος των Γκρίζων Λύκων στα κατεχόμενα, Mεχμέτ Aρσλάν.
Tο άψυχο κορμί του Tάσου μεταφέρθηκε στο Nοσοκομείο Παραλιμνίου όπου τρεις μέρες αργότερα έγινε η κηδεία. O Tάσος Iσαάκ, 24 χρονών, από το Παραλίμνι, εγκαταλείπει σύζυγο, γονείς και αδελφές. H γυναίκα του ήταν έγκυος και στις 17 Σεπτεμβρίου 1996 έφερε ένα κοριτσάκι που πήρε το όνομα του.
Αιωνία του η μνήμη!
