Το άκουσμα και μόνο της είδησης περί επιστροφής του Τιμούρ στην ομάδα της καρδιάς του, ήταν φυσικό να ξεσηκώσει κύμα ενθουσιασμού στις τάξεις των οπαδών μας. Την ίδια ώρα το λιγότερο που επικράτησε ανάμεσα στις τάξεις των υπολοίπων αλλόθρησκων ήταν ο πανικός.
Χαρακτηριστικό είναι πως την επομένη ενός τελικού, με τα όσα διαδραματίστηκαν, οι αθλητικές κυρίως ιστοσελίδες έκαναν χρυσές δουλειές από τα κλικς, κάτι χιλιάδες σε κάθε είδηση που αφορούσε τον ζωντανό θρύλο της ομάδας μας. Απολύτως φυσιολογικό για μένα καθώς, όσο ξέρουμε εμείς τι σημαίνει μια πιθανή επιστροφή του, άλλο τόσο ξέρουν και αυτοί. Μια γύρα στο διαδίκτυο αρκεί και θα το διαπιστώσετε μόνοι σας αδέλφια.
Όπως και να ‘χει, το όλο σκηνικό που δημιουργήθηκε χρίζει πολύ προσεκτικής προσέγγισης από τον πρόεδρο και όχι μόνο. Αυτό το σκηνικό λοιπόν θα προσπαθήσω να το αναλύσω, όσο πιο μεστά και σε λίγες γραμμές γίνεται. Πρώτο δεδομένο είναι πως την χρονική στιγμή που μιλάμε, η ποδοσφαιρική ομάδα έχει τόσο προπονητή αλλά και Τ.Δ. Δεν ξεκαθάρισε δηλαδή το τι μέλλει γενέσθαι αναφορικά με τους Ολλανδούς και προσωπική άποψη, θα πρέπει αν θέλουμε να είμαστε σωστοί να ξεκαθαρίσει αυτή η κατάσταση. Υπάρχει ένα πλάνο από τη διοίκηση και στην πρώτη χρονιά εφαρμογής του, με τα όποια λάθη του και παραλήψεις του, κρίνεται από την μάζα του κόσμου ως πετυχημένο. Στο περασμένο άρθρο μου ανέφερα ότι καλό είναι να τα βρουν οι Ολλανδοί μεταξύ τους ή να φύγουν και οι δυο. Εμμένω σε αυτήν την θέση, ασχέτως του τι εξελίχθηκε μέσα στο τελευταίο 48ωρο με το θέμα Τιμούρ.
Το δεύτερο δεδομένο αφορά φυσικά τον Τιμούρ και τις «παρενέργειές» που φαίνονται να έχουν ξεκινήσει. Δεν αδικώ κανέναν προς Θεού για την επιθυμία και τον πόθο να δούμε ξανά τον «κκέλη» μας στον πάγκο, αλλά οι προσδοκίες μας έχουν εκτιναχθεί. Το μαχαίρι και το καρπούζι είναι στα χέρια του Πουλλαΐδη και μόνον αυτός θα πάρει την τελική απόφαση. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν πάρει στην κυριολεξία φωτιά και ο κόσμος φαίνεται παραπάνω από ανυπόμονος να δει ξανά τον Τιμούρα. Ελέω αυτής της κατάστασης, θεωρώ πως είναι φρονιμότερο να χαμηλώσουμε τους τόνους και να είμαστε έτοιμοι για κάθε απόφαση, αν είναι δυνατόν, διότι το θέμα νομίζω μας ξέφυγε. Όπου ακούς πολλά κεράσια βάστα μικρό καλάθι λέει ο θυμόσοφος λαός και δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω περισσότερο. Έχω παρανοήσει και εγώ με την προοπτική Τιμούρ αλλά έχουμε υποχρέωση να πατάμε στην γη και να δούμε τι θα γίνει πρωτίστως με τους Ολλανδούς.
Περαιτέρω, πιθανός μη ερχομός του Τιμούρ θα προκαλέσει μεγάλη απογοήτευση στον κόσμο μιας και για πρώτη φορά τα τελευταία 6 – πικρά- χρόνια υπάρχει πραγματικό ενδιαφέρον ή έστω έτσι ακούγεται για νέα συνεργασία. Ας χαμηλώσουμε τους τόνους λοιπόν και να θυμάστε ότι αυτό που μας ενώνει είναι η ΑΝΟΡΘΩΣΗ και μόνο αυτή. Κανένας Πουλλαΐδης, Πάους ή Τιμούρ. Είναι η ιστορία μας, αυτή η ιερή παρακαταθήκη που μετέτρεψαν την ΑΝΟΡΘΩΣΗ σε κάτι παραπάνω από ένα αθλητικό σωματείο.
Κλείνοντας, ξεκαθαρίζω και πάλι προς αποφυγήν παρεξηγήσεων. Γουστάρω τον φαλακρό να κάνει μάγια και πάλι αλλά συστήνω ψυχραιμία και ηρεμία μέχρι να δούμε που θα καταλήξει. Την Κυριακή οφείλουμε να είμαστε λοιπόν στον Ναό και να περάσουμε ένα όμορφο Ανορθωσιάτικο απόγευμα και ακολούθως να υποδεχθούμε τους συντελεστές της φετινής χρονιάς. Αυτούς τους οποίους να μου το θυμηθείτε, έβαλαν τέλος στα πέτρινα χρόνια. Το μέλλον μας ανήκει…
ΚΑΡΠΑΣΙΤΗΣ
Μικρό Καλάθι
