Πόσο κοντά ήταν ο Τιμούρ για να επιστρέψει στην Ανόρθωση;
Ένα τηλεφώνημα μακριά. Και δεν είναι υπερβολή.
Δεν ήταν λίγοι οι “παράγοντες” μας τα τελευταία χρόνια που έλεγαν και μάλιστα δημόσια ότι προσπάθησαν να τον φέρουν πίσω, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.
Δεν υπήρχε αποτέλεσμα γιατί απλά κανένας δεν είχε μιλήσει μαζί του είτε τηλεφωνικά, είτε πρόσωπο με πρόσωπο. Έλεγαν να συνεννοηθούν μαζί του μέσω τρίτων προσώπων να κάνουν επαφές, έβγαινε επίτηδες προς τα ΜΜΕ κάτι, πιθανότατα ως προσπάθεια για να καλμάρει ο κόσμος από την απογοήτευση και τα νεύρα του και στο τέλος έβγαιναν ορισμένοι “κούππες άπαννες”, λέγοντας “εμείς προσπαθήσαμε, αλλά”… Αν είναι δυνατόν.
Ο Τιμούρ ζει και αναπνέει έχοντας στο μυαλό του την Ανόρθωση και αν υπάρχει κάποιος που το αμφισβητεί αυτό, ας αναρωτηθεί γιατί στις τόσες προτάσεις που δέχτηκε από ΑΠΟΕΛ (κυρίως), Ομόνοια ή ξέρω γω ποια άλλη ομάδα στην Κύπρο, έδινε αρνητική απάντηση. Διότι δεν θέλει να είναι ποτέ στο αντίπαλο στρατόπεδο. Δεν θέλει να μας “κόψει” βαθμούς. Τόση είναι η εκτίμησή του προς την Ανόρθωση, τόση η τρέλα του και έτσι την δείχνει.
Η συνάντηση του Χρίστου Πουλλαΐδη την Παρασκευή ήταν ουσιαστικά, η μόνη απόπειρα μετά από τόσα χρόνια για επανασύνδεση, έχοντας μάλιστα και προϋποθέσεις για να γίνει κάτι και να πραγματοποιηθεί η μεγάλη επιστροφή.
Και ήταν όντως τόσο εύκολο. Μια απλή πρόσκληση. Κάτι τέτοιο αναμέναμε κι ελπίζαμε να γίνει και τώρα. Ένα τηλεφώνημα για συνάντηση. Απλά και μόνο για να διαπιστωθεί από πλευράς προέδρου πως τα όσα βγήκαν προς τα έξω, ήταν όντως αληθινά.
Απλά και μόνο για να κλείσει επιτέλους ο κύκλος που είχε αρχίσει να κάνει ως προπονητής και άφησε στη μέση για τους γνωστούς λόγους το 2009. Για να μπορέσει ακολούθως να συνεχίσει την καριέρα του στο εξωτερικό, όπως προδιαγραφόταν όταν μας οδηγούσε στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ.
Δεν ξέρουμε τι σκέφτηκε ο μεγαλομέτοχος της Ανόρθωσης για να προτιμήσει στο τέλος της ημέρας τον κ. Πάους. Ίσως επειδή επαγγελματικά και ηθικά αυτό θα ήταν σωστό, κρίνοντας αποκλειστικά τις εμφανίσεις της ομάδας, ή ξέρω γω για ποιο άλλο λόγο που έκρινε σοβαρό και οθρότερο για να ακολουθήσει άλλη πορεία, κόντρα στα συναισθήματα της εξέδρας.
Για να εξηγούμαστε, υπό άλλες συνθήκες η παραμονή του Αντρέ Πάους θα ήταν το καλύτερο δυνατό σενάριο. Για την περασμένη Τετάρτη. 24 ώρες δηλαδή πριν βγει προς τα έξω και πέσει στο τραπέζι το όνομα του Κετσπάγια.
Η κερκίδα αποθέωσε τον Ολλανδό, πάλευε με ό,τι είχε στη διάθεσή του και κατάφερε να κάνει μια αξιοπρεπή πορεία στο πρωτάθλημα. Άσχετα αν η απώλεια της εξόδου στην Ευρώπη, οφείλεται στα άτομα που ήταν υπεύθυνα για τον προγραμματισμό.
Ο εκπρόσωπος Τύπου της ομάδας μας, Μαρίνος Μήτρου φαινόταν και στις δηλώσεις του επιφυλακτικός. Και με το δίκαιο του – θέλοντας έτσι να ρίξει τους τόνους του κύμματος ενθουσιασμού που ξέσπασε από τις πρωινές ώρες της Πέμπτης. Και τελικά αποδείχθηκε σωστός. Επίσημα τουλάχιστον η Ανόρθωση κράτησε χαμηλούς τους τόνους, όμως έφερε την απογοήτευση.
Ό,τι έγινε έγινε όμως. Συνεχίζουμε με τον Αντρέ Πάους, με την ευχή πως όλη αυτή η “νεκατωσούρα” δεν θα διχάσει πάλι τον ήδη ταραγμένο κόσμο και πως δεν θα τα βρούμε αύριο/μεθαύριο μπροστά μας.
Για την ώρα, η μεγάλη επιστροφή αναβάλλεται και ο Τιμούρ θα συνεχίσει να μας βλέπει -ανελλειπώς όπως μέχρι τώρα- από την εξέδρα. Άσχετα αν οι πλείστοι από εμάς ξενερώσαμε και πολλοί από εμάς απέχουν. Αυτός τουλάχιστον, δίνει το παρών του…
– BlueToner
