10 Μαΐου 1956. Απαγχονίζονται από του Άγγλους καπιταλιστές αποικιοκράτες οι ηρωικοί αντάρτες, Μιχαλάκης Καραολής και Ανδρέας Δημητρίου –ένθερμος υποστηρικτής της Ανόρθωσης- , βάζοντας πλώρη για τις Νήσους Των Μακάρων απ’ όπου μας παραστέκονται μαζί με τους άλλους Αγίους της Φυλής μας.
Ανάμεσα στις μεγαλύτερες και ηρωικότερες σελίδες της σύγχρονης κυπριακής ιστορίας, εξέχουσα θέση κατέχει ο απελευθερωτικός μας αγώνας. Ο αγώνας της ΕΟΚΑ του 1955-59 ήταν το ηρωικό ξέσπασμα ενός λαού, που δεν μπορούσε πια να βαστάξει το ζυγό της σκλαβιάς και της ταπείνωσης. Ήταν αγώνας αυτοδιάθεσης και ελευθερίας, στο κάλεσμα του οποίου ανταποκρίθηκε σύσσωμος ο Ελληνικός Κυπριακός λαός, δίνοντας μαθήματα ηρωισμού και αληθινού πατριωτισμού στους ξένους κατακτητές.
Οι Άγγλοι κατακτητές προσπάθησαν, με κάθε μέσο, να τρομοκρατήσουν το λαό, να καθυποτάξουν το φρόνημα και την αγωνιστική του διάθεση και δε δίστασαν να χρησιμοποιήσουν κάθε μέτρο καταπιεστικό και ανελεύθερο, για να σκοτώσουν την ελπίδα και το φρόνημα. Αποκορύφωμα των καταπιεστικών μέτρων των Άγγλων κατακτητών σε βάρος των νέων του τόπου μας, που στρατεύτηκαν στον αγώνα της λευτεριάς, ήταν οι φυλακίσεις, τα βασανιστήρια, οι στερήσεις, οι απαγχονισμοί και οι εκτελέσεις.
Ήταν Πέμπτη μετά το Πάσχα, 10 Μαΐου 1956, όταν οι δυο νέοι πότισαν με το αίμα τους το δέντρο της Κυπριακής ελευθερίας. Ο Άγγλος δυνάστης θέλησε με τον απαγχονισμό τους να εκφοβίσει τους αγωνιστές και να καταπνίξει το κίνημά τους. Θέλησε να προκαλέσει αισθήματα τρόμου στον Κυπριακό Ελληνισμό και αποστροφή στη μεγάλη επαναστατική προσπάθεια. Το αντίθετο, όμως, συνέβη. Οι αγωνιστές δυνάμωσαν, πείσμωσαν και γιγαντώθηκαν. Ο λαός μίσησε τους Άγγλους και σφιχταγκάλιασε την ΕΟΚΑ. Ξύπνησε και θέριεψε το εθνικό αισθητήριο στα στήθια όλων, σε σημείο και κάθε ηλικίας άτομα έτρεχαν να μπουν στις γραμμές της Οργάνωσης. Ήθελαν όλοι να αγωνιστούν και να προσφέρουν για τον τόπο τους. Η θυσία των Καραολή και Δημητρίου, έδωσε το έναυσμα για της καρδιάς το πύρωμα και έδειξε το δρόμο του καθήκοντος και της τιμής. Ήθελαν όλοι να μπουν στο καμίνι του αγώνα και, εν ανάγκη, να ακολουθήσουν το δρόμο προς την αιωνιότητα, δεχόμενοι και αυτοί στο λαιμό τους το σχοινί της επαίσχυντης αποικιοκρατίας.
Με την ευχή και την ελπίδα ότι σύντομα θα κτυπήσουν χαρμόσυνα και στο νησί μας οι καμπάνες της χαράς και της ειρήνης, αποτίνουμε σήμερα τον οφειλόμενο φόρο τιμής στους ήρωες Ανδρέα Δημητρίου, και Μιχαλάκη Καραολή, εκφράζοντας την αιώνια ευγνωμοσύνη μας για τη μεγάλη θυσία τους.
Ας είναι αιωνία η μνήμη τους.
