Επιστολή στο Anorthosis24 – Οι επιστολές που δημοσιεύονται αντιπροσωπεύουν τις προσωπικές απόψεις των συγγραφέων τους και όχι κατ’ ανάγκην του Anorthosis24. Στείλτε μας κι εσείς τη δική σας επιστολή, στο [email protected]
1996: Η Ανόρθωση αγωνιζόταν στο Παραλίμνι με την ομώνυμη ομάδα. Αυτή θα ήταν λοιπόν, για μένα η χρονιά που θα σημάδευε τη μετέπειτα ζωή μου. Στα 6 μου σχεδόν χρόνια, θα παρακολουθούσα για πρώτη φορά την ομάδα που σήμερα λατρεύω. Δεν θυμάμαι καν αν κέρδισε η Ανόρθωση εκείνη τη μέρα στο ακριτικό χωριό, γι’ αυτό όμως που είμαι σίγουρος είναι ότι εκείνη τη μέρα αγάπησα αυτή την ομάδα.
Φυσικά δεν έζησα ούτε τα πέτρινα χρόνια της «Μεγάλης Κυρίας», ούτε το ξεριζωμό από την αγαπημένη Αμμόχωστο και το Γ.Σ.Ε. Έμαθα όμως τα πάντα γι’ αυτές τις σημαντικές και συνάμα άσχημες στιγμές της Ανόρθωσης. Εγώ βρέθηκα –χάρη στον πατέρα μου- να απολαμβάνω την άλλη Ανόρθωση αυτή που μεγαλουργούσε τη δεκαετία του ’90, αυτήν που κατακτούσε τα πάντα στο διάβα της και τρόμαζε κάθε αντίπαλο. Ήταν εκείνη η εποχή, που η δημοτικότητα της χτυπούσε κόκκινο. Για να πω όμως την αλήθεια δεν την αγάπησα γι’ αυτό. Δεν ήταν ούτε τα πρωταθλήματα, ούτε τα κύπελλα, ούτε οι ευρωπαϊκές διακρίσεις που με κράτησαν και με κρατούν ακόμα κοντά σ’ αυτή την ομάδα. Ήταν οι αξίες και τα ιδανικά που πρέσβευε αυτό το σωματείο. Πάντα στην πρώτη γραμμή του αγώνα, πάντα δυνατή μπροστά σε όποια δυσκολία έβρισκε. Αντιπαρερχόταν τα πάντα και ήταν εκεί που της άξιζε.
Η Ανόρθωση κατάφερε σε μένα αλλά και σε πολλούς άλλους νέους να περάσει την αγάπη για ένα τόπο που εμείς δεν γνωρίσαμε, αλλά αγαπήσαμε και κρατήσαμε άσβεστο τον πόθο της επιστροφής. Μας έκανε να τον νιώσουμε δικό μας και όντως ήταν δικός μας, ήταν η Γη των προγόνων μας. Η Ανόρθωση μας προσέφερε την υπερηφάνεια να αγαπήσουμε μια ομάδα που υπήρξαν αθλητές και μέλη, ο Αυξεντίου και ο Μάτσης, μας άφησε την παρακαταθήκη του Οικονομίδη και του Παπαδόπουλου. Η ιδέα της Ανόρθωσης έδειξε ότι όσες δυσκολίες και να υπάρξουν στη ζωή ξεπερνιούνται με αγώνα, όπως έκαναν οι προαναφερθέντες.
Σ’ ευχαριστώ λοιπόν πατέρα, που μ’ έκανες Ανόρθωση, που μου δίδαξες όλα αυτά τα ιδανικά που πρεσβεύει ο Φοίνικας και η Αμμόχωστος. Φυσικά όπως είπε και ένας φίλος: «Ανόρθωση είναι να τραγουδάς στη βροχή με μάτια δακρυσμένα!»
Γ.Χ.
