Σύντομη θα είναι η κριτική του Αντρέ Πάους για αυτή την βδομάδα. Ο κόουτς δεν είναι στο απυρόβλητο αλλά έμεινε και αυτός να παλεύει μόνος κυρίως από την απουσία επιλογών.
Προσπάθησε να περιορίσει τον αντίπαλο με μια πιο αμυντικογενεί διάταξη αλλά αυτό έκοβε την ομάδα στα δυο με τον Ισμα να είναι απελπιστικά μόνος και οι επιθέσεις να χάνονται εν τη γενέσει τους. Σε προηγούμενες αναφορές κάναμε λόγω για τα σημάδια απειθαρχίας που παρουσιάστηκαν στον αγώνα με το ΑΠΟΕΛ όπως τα φάουλ των Νούχου και Μάκου και αυτά φυσικά είναι ευθύνη που βαραίνει τον προπονητή.
Στο παιχνίδι τώρα, προχώρησε σε μια αλλαγή και αυτή ήταν αναγκαστική. Αντικατέστησε τον Κάλβο με τον Μακρή άρα έχασε με μιας το δικαίωμα να διεκδικήσει κάτι από τον αγώνα ρίχνοντας στο παιχνίδι ένα δεύτερο επιθετικό. Οι επιλογές στο πάγκο ήταν μηδαμινές και σε θέσεις που δεν θα του πρόσφεραν κάτι, απόρροια του μικρού ροστερ που έχει η ομάδα φέτος.
Κάτι που θα μπορούσε να κάνει χωρίς να προεξοφλά και επιτυχία, ήταν η μετακίνηση του Λαΐφη στο κέντρο σε μια αλλαγή θέσεων με τον Μάκο είτε στην αρχική εντεκάδα ή έστω και στο ημίχρονο μιας και η Ανόρθωση βρισκόταν πίσω στο σκορ. Η απουσία του Κωνσταντίνου εκεί στοιχίζει αφού έλειψαν τα τρεξίματα και ο πλουραλισμός του. Είναι ένας παίκτης που δίνει βοήθειες στην ανάπτυξη του παιχνιδιού, στο κράτημα της μπάλας καθώς επίσης και στη δημιουργία φάσεων.
