Όταν λέμε εμείς οι Ανορθωσιάτες ότι νιώθουμε περηφάνια για αυτά που πρεσβεύει ο σύλλογος μας πολλοί μας ειρωνεύονται , άλλοι μας χλευάζουν. Δεν μας απασχολεί όμως γιατί η ιστορία δεν ξεγράφεται και δεν αλλοιώνεται και μια βόλτα από το μουσέιο της ομάδας, λέει πολλά πέραν των τροπαίων. Είναι αυτές οι αξίες που μας κάνουν να αγαπάμε παθητικά την ομάδα μας.
Μια απόδειξη πληρωμής μέλους του Κυριάκου Μάτση αξίζει όσο 1000 πρωταθλήματα , μια φωτογραφία του Αυξεντίου με το Φοίνικα στο στήθος αξίζει όσο 1000 εισόδους σε ομίλους, η ταυτοποίηση του Αντώνη Παπαδόπουλου με την ομάδα μας αξίζει όσο καμία αθλητική διάκριση.
Δεν είμαστε Ανόρθωση για κανένα τρόπαιο και καμία διάκριση (αν και αυτά τα έχουμε σε μεγάλο βαθμό). Είμαστε για αυτά που κάνουν την Ανόρθωση κάτι ξεχωριστό, έξω από τις 4 γραμμές του γηπέδου τα οποία οι Ανορθωσιάτες γνωρίζουν πολύ καλά από μικροί. Όλες οι ομάδες έχουν τη δική τους ιστορία και είναι σεβαστή. Υπάρχουν και άλλες ομάδες που ενδεχομένως να είχαν μέλη τους ήρωες που έπεσαν για την πατρίδα.
Σήμερα όμως , στην επέτειο της θυσίας του ΖΗΔΡΟΥ ο κάθε Ανορθωσιάτης δικαιούται να αισθάνεται περήφανος που ο Αυξεντιού γαλουχήθηκε στο Αναγνωστήριον Ανόρθωσις Αμμοχώστου, που ο Αυξεντίου έτρεχε παντού την Ανόρθωση Αμμοχώστου , που ο Αυξεντίου ήταν μέλος της Ανόρθωσις Αμμοχώστου, που ο Αυξεντίου είναι επίτιμος πρόεδρος της Ανόρθωσις Αμμοχώστου. Σήμερα δικαιούμαστε να αισθανόμαστε τιμή που στα απομνημονεύματα του ΣΤΑΥΡΑΕΤΟΥ, η Ανόρθωση παρουσιάζεται σαν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του και αφού ΖΗΔΡΟΙ δεν πρόκειται να γίνουμε ποτέ, καλό είναι να αισθανθούμε το μεγαλείο και το δώρο που μας έδωσε ο Θεός να έχουμε το ίδιο αναπόσπαστο κομμάτι στη ζωή μας.
Για όλα τα προανφερθέντα ο καθένας από εμάς (Ανορθωσιάτες) ας αναλογιστεί το βάρος που φέρει η ιστορία της ομάδας μας και την τιμή που έχουμε να υποστηρίζουμε αυτό το ένδοξο σωματείο. Για όσους βαριέστε να διαβάσετε το άρθρο σας παραθέτω κάποια σημαντικά points:
Μέλος και θαμώνας στο οίκημά της, γαλουχήθηκε με τα ιδανικά και τις αξίες της ζωής και της πατρίδας, στη βιβλιοθήκη της Ανόρθωσης, από την περίοδο που ήταν μαθητής. Κάθε μεσημέρι έβλεπα έναν νεαρό, οποίος καθόταν και διάβαζε συνέχεια στο Αναγνωστήριο.Ο Αυξεντίου ακολουθούσε παντού την Ανόρθωση και τον Αντώνη Παπαδόπουλο, ο οποίος ήταν ο πρώτος άνθρωπος τον οποίο μύησε στην ΕΟΚΑ. Αποβλήθηκε μάλιστα από το σχολείο γιατί συνόδευσε την «Κυρία» στη Λευκωσία και μετά τη νίκη, μαζί με την υπόλοιπη ομάδα, πήγαν σε κέντρο να διασκεδάσουν. Την παραμονή της έναρξης του Απελευθερωτικού Αγώνα του ’55, τα σχέδια δράσης καταστρώθηκαν μέσα στα αποδυτήρια της Ανόρθωσης, στο ΓΣΕ! «Απ’ όλες τις τιμές που του γινήκασιν, ο Γληόρης, τούτην θα τη θεωρήσει την καλύτερη, διότι την Ανόρθωση την είχε στην καρδιά του», ανέφερε η αδελφή του Γρηγόρη Αυξεντίου, απονέμοντας την ύψιστη τιμή που θα μπορούσε να πάρει ποτέ ο σύλλογος της Αμμοχώστου.
Fire Phoenix
*Το Αnorthosis24 ευχαριστεί τον Αλέξανδρο Ηλία για την αποστολή του κειμένου
