Περί το τέλος του Οκτώβρη του 1958, ο Δημήτρης Κοφτερός και Γιαννακός Χαούζης μετέφεραν από την Κερύνεια τον Ανδρέα Σοφιόπουλο που έμεινε πρώτα στο σπίτι του Κύπρου Ταραμουντά και ύστερα στου Κυριάκου Διάκου. Ο Μάτσης ειδοποίησε το Γεώργιο Κωνσταντή Σάββα, από το Δίκωμο, να μεταβεί στο Πέλλαπαϊς και να τους οδηγήσει στο Δίκωμο. Πραγματικά, ο Γεώργιος Κ. Σάββα μετέφερε τη Δευτέρα 10 του Νιόβρη 1958 το Μάτση και τον Κώστα Χριστοδούλου στο χωριό, όπου έμειναν δυο νύχτες στο σπίτι του Γιάννη Χάσικου. Εκεί είχε συνάντηση με το Στέλιο Κατσελλή, Γιάννη Μαυροκορδάτο και Ανδρέα Σοφιόπουλο. Επίσης στο σπίτι του Ανδρέα Γιάγκου είχε συνάντηση με τα γυναικεία μέλη της ομάδας: Ιουλία Γιάγκου, Ελένη Κοφτερού, Παναγιώτα Μαυροκορδάτου και Μαρία Λουκά και πήγε για επίσκεψη στο σπίτι του Κύπρου Ταραμουντά. Όλες οι πιο πάνω συναντήσεις έγιναν μέσω και στην παρουσία του ομαδάρχη του χωριού Δ. Κοφτερού, εκτός της συνάντησης με το Στέλιο Κατσελλή. Στις 12 του Νιόβρη 1958 ο Μάτσης και οι δυο σύντροφοι του, Ανδρέας Σοφιόπουλος από τη Λάπηθο και Κώστας Χριστοδούλου από το Πέλλαπαϊς, πήγαν στο σπίτι του Κυριάκου Διάκου όπου και έμειναν μέχρι το τέλος.
Οι Άγγλοι φθάνουν στο χωριό στις 19 του Νιόβρη μετά από πληροφορίες, συλλαμβάνουν αριθμό ανδρών τους οποίους και μεταφέρουν για ανάκριση στο κτίριο του Β΄ Δημοτικού Σχολείου. Αργότερα οι Άγγλοι αποφασίζουν να διενεργήσουν έρευνα σε σπίτια της δυτικής άκρης του χωριού, όπου ανακαλύπτουν το κρησφύγετο στο σπίτι του Διάκου και καλούν το Μάτση και τους συντρόφους του να παραδοθούν.
Ο σύντροφος του ήρωα Ανδρέας Σοφιόπουλος αφηγείται τι τους είπε μεταξύ άλλων ο Μάτσης:
«Το κρησφύγετο δε μας χωρεί να κινηθούμε. Βγάτε εσείς, κι εγώ θα σκεφτώ τι θα κάμω. Σας διατάσσω», είπε με συγκίνηση – και πρόσθεσε: «Η πατρίδα θα σας χρειαστεί». Κι έσκυψε μέσα στο σκοτεινό κρησφύγετο και μας φίλησε. Τα δάκρυα, καυτά, μάς έβρεχαν το πρόσωπο. Μαντέψαμε τη συνέχεια. Τρεμάμενη τότε η φωνή του Μάτση να μας λέει τα τελευταία του λόγια, αργά σ’ επίσημο τόνο, επιβλητικό: «Αξέχαστα παιδιά μου. Σας είπα πως την τελευταία φορά που συναντήθηκα με το φίλο μου τον Αυξεντίου σφίξαμε τα χέρια κι ευχηθήκαμε καλή αντάμωση. Τώρα θα πάω να τον βρω. Με περιμένει. Τώρα σας διατάσσω να βγείτε…».
Οι σύντροφοι του Μάτση βγαίνουν από το κρησφύγετο, και ο επικεφαλής του αποσπάσματος ταγματάρχης Μακρίτσι μαζί με το μεταφραστή του πήγαν κοντά στην είσοδο και καλούν και πάλι το Μάτση να παραδοθεί. Η απάντηση είναι αρνητική, εκνευρίζεται ο Μακρίτσι και ρίχνει μια καπνογόνο η οποία δεν εξερράγη, ενώ ακούγεται ριπή από την πλευρά του κρησφυγέτου. Μετά από λίγη ώρα οι Άγγλοι έριξαν χειροβομβίδα μέσα στο κρησφύγετο με αποτέλεσμα ο Μάτσης να βρει ακαριαίο θάνατο.
