Με μόλις ένα βαθμό έφυγε η Ανόρθωση από το παιχνίδι με αντίπαλο τον Εθνικό Άχνας στο Αντώνης Παπαδόπουλος. Μια Ανόρθωση που αμυντικά έκανε αυτό που έπρεπε, ενώ επιθετικά δεν κατάφερε να δημιουργήσει ευκαιρίες πέραν από κάποιες στατικές φάσεις. Δεν κατάφερε να γίνει απειλητική και να ανοίξει διαδρόμους προς την αντίπαλη περιοχή. Παρουσιαστήκαμε χωρίς φαντασία και χωρίς κάποιο εναλλακτικό πλάνο αφού όσο περνούσε ο χρόνος δεν βρίσκαμε τον τρόπο να διασπάσουμε ορθόδοξα την πολυπρόσωπη άμυνα του αντιπάλου. Πάμε να δούμε αναλυτικά την καθιερωμένη μας κριτική στους παίκτες όπως εμείς την αξιολογήσαμε:
Τόμας Καμίνσκι: Το πιο ήσυχο του απόγευμα πέρασε ο τερματοφύλακας της ομάδας μας. Δεν χρειάστηκε να επέμβει πλην ελάχιστον περιπτώσεων ενώ αυτό ήταν το μόλις δεύτερο παιχνίδι σε σύνολο εννέα αγωνιστικών που δεν δεχθήκαμε τέρμα.
Μάρκους Χόλγκερσον: Στα αμυντικά του καθήκοντα δεν υπέπεσε σε κάποιο λάθος και διάβαζε σωστά τις φάσεις. Υστέρησε ωστόσο στις γρήγορες μεταβιβάσεις αφού πολύ λίγες ήταν οι φορές που δοκίμασε να παίξει γρήγορα και με την μια από πίσω. Σε τέτοια παιχνίδια που ο αντίπαλος είναι ταμπουρωμένος πίσω πρέπει να εκμεταλλευτείς τους κενούς του χορούς που θα δημιουργηθούν όταν ο αντίπαλος είναι ψηλά και αν ξεκινούσαν γρήγορα οι επιθέσεις από πίσω αυτό θα μας βοηθούσε στις γρήγορες επιθέσεις που επιζητούσαμε.
Κωνσταντίνος Λαΐφης: Η απουσία του από την μεσαία γραμμή ήταν κάτι περισσότερο από εμφανής. Στον ρόλο που του ανατέθηκε τα πήγε περίφημα αφού καθάριζε με σχετική ευκολία τις φάσεις ωστόσο πραγματοποίησε δυο με τρεις λανθασμένες μεταβιβάσεις που ευτυχώς δεν στοίχισαν. Στάθηκε άτυχος προς τα τέλη του ημιχρόνου καθώς έχασε διπλή ευκαιρία για να βάλει την Ανόρθωση μπροστά στο σκορ. Παίκτης με πολλά προσόντα που με ευκολία προσαρμόζεται σε διάφορες θέσεις και ρόλους.
Ιάσονας Δημητρίου: Σταθερός στο παιχνίδι του με σωστές τοποθετήσεις ώστε να μην μένουν κενοί χώροι αφού ο αντίπαλος επιδίωκε από την αρχή τις ξαφνικές αντεπιθέσεις. Δημιουργικά αν και σταδιακά προωθείτο εντούτοις μόνο σε μια φάση στο πρώτο ημίχρονο κατάφερε να περάσει την μπάλα με επιτυχία στην αντίπαλη περιοχή που πέρασε ανεκμετάλλευτη από τους επιθετικούς της «Κυρίας».
Ράζακ Νούχου: Σε παρόμοια επίπεδα απόδοσης με αυτά του Δημητρίου κυμάνθηκε και ο Γκανέζος. Αποτελεσματικός στα ανασταλτικά του και με κούρσες στο αντίπαλο μισό, ιδιαίτερα στο δεύτερο ημίχρονο, όπου στα τελευταία στάδια του παιχνιδιού ο αντίπαλος αφοσιώθηκε πλήρως στις αμυντικές του αρμοδιότητες. Δεν κατάφερε όμως να περάσει σωστές τελικές πάσες όταν βρέθηκε αρκετές φορές έξω από τα αντίπαλα τετράγωνα.
Γρηγόρης Μάκος: Ήταν ο ένας από τους δυο αμυντικούς μέσους που επέλεξε ο προπονητής μας. Στο πρώτο ημίωρο του παιχνιδιού είχε καλή εμφάνιση ωστόσο δεν ήταν ανάλογη και η συνέχεια αφού υπέπεσε σε αρκετές λανθασμένες μεταβιβάσεις ενώ του έλειπε και η ταχύτητα και η σπιρτάδα που χρειαζόμασταν στον χορό τις μεσαίας γραμμής. Στο τελευταίο τέταρτο του παιχνιδιού περιόρισε τα τρεξίματα του και κινήθηκε ακριβώς μπροστά από το κεντρικό αμυντικό δίδυμο ζητώντας πρώτος την μπάλα από τους δυο.
Ιράκλι Μαϊσουράτζε: Επέστρεψε στην αρχική ενδεκάδα μετά από αρκετό καιρό και για όση ώρα αγωνίστηκε είχε θετική παρουσία. Έτρεξε αρκετά χιλιόμετρα και πάλεψε πολύ στις μονομαχίες του κέντρου. Είναι παίκτης που μπορεί να βοηθήσει αρκετά στο κέντρο και συγκεκριμένα στον ανασταλτικό τομέα όπου στην μέρα του κάνει μυαλωμένα παιχνίδια με πολλά τρεξίματα.
Γκιόρκι Αμπουρχάνια: Αγωνιζόμενος σε ένα χόρο άκρως σημαντικό για να μπορέσουμε να διασπάσουμε την αντίπαλη άμυνα με κάθετες κινήσεις δεν τα κατάφερε. Κατά την άποψη μας αυτό οφείλεται στο γεγονός πως τα στηρίγματα που είχε για να το κάνει αυτό ήταν μηδαμινά αφού στον χορό αυτό βρίσκονταν πίσω του δυο παίκτες με καθαρά αμυντικούς προσανατολισμούς. Όταν δεν υπάρχει διαρκώς κίνηση χωρίς την μπάλα στο κέντρο τότε εύκολα αυτός που αγωνίζεται σαν επιτελικός μέσος μπλοκάρεται και βραχυκυκλώνεται ενώ δύσκολα μπορεί να κινηθεί στην πλάτη της άμυνας του αντιπάλου χωρίς τα κατάλληλα στηρίγματα. Ο «Άμπου» δεν έδειξε μέχρι τώρα στοιχειά που να αποδεικνύουν πως μπορεί από μόνος του να δημιουργήσει φάσεις αλλά είδαμε ένα παίκτη που να διακρίνεται όταν έχει στηρίγματα δίπλα του.
Τόνι Κάλβο: Εγκλωβισμένος από τα πολλά και στενά μαρκαρίσματα ήταν στο παιχνίδι ο Ισπανός που έμεινε μακριά από τον καλό του εαυτό. Δεν κατάφερε να διακριθεί αφού όποτε έπαιρνε την μπάλα έβγαινε ένας, δυο, ακόμη και τρεις αμυντικοί για να τον ανακόψουν με αποτέλεσμα να μην μπορεί να πατήσει εύκολα στην αντίπαλη περιοχή όπως στα προηγούμενα παιχνίδια. Βοήθειες από τον άξονα για να συνδυαστεί δεν υπήρχαν οπόταν αρκέστηκε σε ατομικές ενέργειες, που δεν του βγήκαν.
Ανδρέας Μακρής: Είχε το πιο πολλή πάθος από όλους τους συμπαίκτες του. Το γεγονός όμως ότι υστέρησε στην τελική του προσπάθεια ήταν κάτι που του στέρησε την διάκριση στο παιχνίδι. Δεν είναι ο παίκτης που διακρίνεται διά την διεισδυτικότητα του, και με τέτοιους αντιπάλους η διείσδυση και οι ατομικές ενέργειες είναι απαραίτητες.
Γιούρι Ιακοβένκο: Σε πολλές περιπτώσεις έμοιαζε σαν θεατής στο αντίπαλο κουτί και ο λόγος ήταν γιατί οι φορές που τροφοδοτήθηκε σωστά ήταν ελάχιστες. Στενά μαρκαρισμένος και ξεκομμένος από τους μέσους και τους πλάγιους επιθετικούς ήταν κάτι που τον ανάγκαζε στο δεύτερο ημίχρονο να βγαίνει εκτός περιοχής για να ζητάει μπάλα. Όταν οι μέσο-επιθετικοί δεν μπορούν να πατήσουν περιοχή για να σπάσουν τα μαρκαρίσματα τότε “δύσκολα” μπορεί ο κεντρικός επιθετικός να γίνει απειλητικός.
Βαλέρι Σαμπάλα: Μπαίνοντας σαν αλλαγή στο παιχνίδι συνέχισε τον ρόλο του προκατόχου του. Ότι ακριβώς δηλαδή έκανε στο παιχνίδι ο Ουκρανός έκανε και ο Λετονός μην μπορώντας και αυτός να τροφοδοτηθεί από τους συμπαίκτες του. Ήταν φανερό πως με τον τρόπο που επιδιώκαμε να δημιουργήσουμε φάσεις μπροστά από τα αντίπαλα καρέ μόνο από ατομικά λάθη τον αντιπάλων αμυντικών θα κατάφερνε να βρει ευκαιρία για να σκοράρει.
Γκονζάλο Γκαρσία – Τσινεντού Εντέ: Αν και ο χρόνος που αγωνίσθηκαν δεν μας επιτρέπει να κριτικάρουμε ολοκληρωμένα τους δυο ποδοσφαιριστές θα αρκεστούμε να πούμε πως ο πρώτος ειδικά σε μια φάση στην εκπνοή του αγώνα θα μπορούσε να ενεργήσει πιο ομαδικά και να δώσει σε συμπαίκτη του που ήταν σε καλύτερη θέση από αυτόν για να πετύχουμε έστω στην έσχατη το τέρμα, που αυτή την ώρα θα μας έφερνε στην 3η θέση του βαθμολογικού πίνακα και όχι στην 7η.
