Με τον αγαπημένο του σχηματισμό 4-2-3-1 παρέταξε την ομάδα σε άλλο ένα παιχνίδι ο Ολλανδός προπονητής της ομάδας μας Αντρέ Πάους. Αυτή την φορά όμως προχώρησε σε μια εσωτερική αλλαγή σε σχέση με το προηγούμενο παιχνίδι καθώς θα λέγαμε πως «διόρθωσε» το λάθος του και μιλάμε για την επιλογή του να τοποθετήσει τον Λαΐφη αντί το Μάκο στην μεσαία γραμμή και το δεύτερο στη θέση του κεντρικού αμυντικού.
Αυτή αποδείχθηκε και η πιο σημαντική του κίνηση που τελικά το δικαίωσε χθες, αφού έχοντας να αντιμετωπίσει για δεύτερη συνεχόμενη αγωνιστική μια κλειστή άμυνα, αυτό επέτρεψε στην Ανόρθωση να έχει περισσότερη κίνηση, ευελιξία αλλά και φαντασία στον χώρο της μεσαίας γραμμής κάτι που δεν υπήρχε στο προηγούμενο παιχνίδι με τον Εθνικό Άχνας.
Από κει και πέρα και για δεύτερη συνεχόμενη αγωνιστική κράτησε η ομάδα το μηδέν παθητικό και αυτό συγκαταλέγεται στα ευχάριστα αφού η βελτίωση της αμυντικής μας λειτουργίας είναι εμφανέστατη σε σχέση πάντα με το τι βλέπαμε στους πρώτους αγώνες.
Θετικό επίσης χαρακτηρίζεται και το γεγονός πως η ομάδα δημιουργούσε ευκαιρίες και τις μετουσίωνε σε τέρματα, αν αναλογιστούμε πως ο αντίπαλος αμυνόταν με έντεκα παίκτες πίσω από το κέντρο ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, κάτι που φαίνεται ότι στις προπονήσεις θα δούλεψε και στον τομέα της αποτελεσματικότητας.
Η επιλογή του να τοποθετήσει τον Μακρή σε ρόλο μοναδικού προωθημένου αλλά και της πιο ευέλικτης επιθετικής γραμμής, ήταν κάτι που επίσης τον δικαίωσε. Στην διαχείριση του παιχνιδιού τώρα θα λέγαμε πως μετά το 0-3 όπου το παιχνίδι σχεδόν κρίθηκε θα περίμενε κανείς να πραγματοποιούσε τις αλλαγές του νωρίτερα με σκοπό οι παίκτες του να πάρουν σημαντικές ανάσες μιας και ακολουθούν κρίσιμα αλλά και δύσκολα παιχνίδια όπως για παράδειγμα τον Κάλβο που ας μην ξεχνάμε ότι βρίσκετε ήδη στο όριο τον καρτών αφού μετρά πέντε κίτρινες κάρτες.
Σε γενικές γραμμές παρουσίασε μια έτοιμη ομάδα αλλά προχώρησε και σε βελτίωση σε συγκεκριμένους τομείς που αναλύσαμε ποιο πάνω.
