Δυο ανεπιτυχείς εξορμήσεις απέναντι στον ΑΠΟΕΛ περιελάμβανε το μενού της περσινής περιόδου για την Ανόρθωση αφού και στις δυο αναμετρήσεις η ομάδα μας γνώρισε την ήττα σε μια γενικά κάκιστη χρονιά. Σε μια έδρα με πολλές ευχάριστες αναμνήσεις (Τραπζονσπορ, νίκες επί Ομόνοιας και ΑΠΟΕΛ) δεν καταφέραμε να συνεχίσουμε την καλή παράδοση που κτίσαμε στο στάδιο της πρωτεύουσας γνωρίζοντας μάλιστα μια από τις πιο ντροπιαστικές ήττες στην ιστορία μας.
Πάμε να δούμε αναλυτικά όμως τι έγινε πέρσι:
7η αγωνιστική ΑΠΟΕΛ-Ανόρθωση 1-0
Σε ένα παιχνίδι που σημαδεύτηκε από τον τραυματισμό του Βαλβέρδ στην προθέρμανση και το “αναγκαστικό” ντεμπούτο του Βέγκα κάτω απ’ τα δοκάρια η Ανόρθωση άξιζε τουλάχιστον τον βαθμό της ισοπαλίας. Προδοθήκαμε από μια αμυντική ολιγωρία σε κόρνερ στο 52′ οπού ο κεντρικός αμυντικός, παρακαλώ, των γαλαζοκιτρίνων, Αμορίν, αφέθηκε να πλασάρει μόνος μπροστά από το τέρμα και να νικήσει τον Βέγκα. Προηγουμένως, η ομάδα μας έχασε σπουδαίες ευκαιρίες να προηγηθεί με αποκορύφωμα την φάση του 44′ όταν ο Φοφανά πέρασε και τον Πάρντο το πλασέ του όμως κατέληξε άουτ. Μετά την επίτευξη του γκολ, η Μεγάλη Κυρία βγήκε μπροστά κυνηγώντας την ισοφάριση χάνοντας εκ νέου 2 σπουδαίες ευκαιρίες με μοιραίο τον Κάλβο.
35η αγωνιστική ΑΠΟΕΛ-Ανόρθωση 8-1
Σοβαρή κριτική για το παιχνίδι αυτό δεν μπορεί να γίνει. Με την Κυρία να αγωνίζεται με αρκετά νεαρά παιδιά και από το 15′ με ποδοσφαιριστή λιγότερο λόγω αποβολής του Οικονόμου και το σκορ να ήταν ήδη στο 1-0 για τους Λευκωσιάτες, απλά παραδοθήκαμε στις ορέξεις των αντιπάλων γνωρίζοντας μια ντροπιαστική ήττα αφού και οι ποδοσφαιριστές του ΑΠΟΕΛ με την σειρά τους δεν έδειξαν κανένα ίχνος ποδοσφαιρικού σεβασμού γαζώνοντας το κουφάρι της Κυρίας.
