Ο πρώτος επίσημος αγώνας της χρονιάς είναι ήδη παρελθόν, με τα πρώτες σκέψεις του Άντρε Πάους να αποτυπώνονται στο χορτάρι του ΓΣΠ. Ο Ολλανδός προπονητής εφάρμοσε κάποια στοιχεία για τα οποία κάναμε λόγο κατά τη διάρκεια των φιλικών προετοιμασίας, ωστόσο το αποτέλεσμα δεν ήταν το επιθυμητό.
Οι πλείστοι Ανορθωσιάτες έμειναν ευχαριστημένοι για κάποια στοιχειώδη αγωνιστικά στοιχεία τα οποία ψάχναμε με μεγεθυντικό φακό την τελευταία πενταετία, αλλά υπάρχουν και αυτοί που θεωρούν ότι χάθηκε ένα τρίποντο μέσα από τα χέρια μας. Το anorthosis24.net επιχειρεί μια αγωνιστική ανάλυση προσδιορίζοντας τους λόγους αισιοδοξίας, αλλά και τα κυριότερα αίτια της ήττας.
Πιστός στο 4-2-3-1
Ο Άντρε Πάους παρέμεινε πιστός στο σχηματισμό 4-2-3-1 από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό, αν και στα φιλικά προετοιμασίας είχαμε δει εκδοχές του 4-4-2 με τους Ιακοβένκο-Εντέ ή Ανδρέου-Αμπουρτζάνια ως προωθημένους . Η παρουσία του Χόλγκερσον μετατόπισε τον Λαϊφη στη μεσαία γραμμή δίπλα στον Μαϊσουράτζε, ενώ οι Νούχου-Δημητρίου είχαν εντολές να συνεισφέρουν στο επιθετικό κομμάτι.
Στο σημείο αυτό αναγνωρίζουμε ως ελαφρυντικό τις απουσίες επιθετικογενών ποδοσφαιριστών που πατούν περιοχή (Σαμπάλα, Γκαρσία), οι οποίες δεν επέτρεψαν στον Πάους να πραγματοποιήσει εσωτερικές ή εξωτερικές αλλαγές, με στόχο να πετύχει πρώτος το τρίτο γκολ και ενώ το σκορ ήταν στο 2-2.
Υπερεκτίμηση απαιτήσεων/δυνατοτήτων
Μια Ανόρθωση σε πλήρη σύνθεση και αγωνιστική κατάσταση, μπορεί να εφαρμόσει στην εντέλεια το απαιτητικό (σε τρεξίματα και πίεση) πλάνο του προπονητή, ωστόσο την παρούσα περίοδο κάτι τέτοιο είναι εξαιρετικά δύσκολο. Πόσο μάλλον με τις συγκυρίες του αγώνα της Δευτέρας, δηλαδή απέναντι σε μια ομάδα με έξι επίσημους αγώνες, περίπου 8000 οπαδούς στο πλευρό της και τη ζέστη.
Δεν πρέπει να μας ξενίζει το γεγονός ότι ολοκληρώσαμε τον αγώνα με 9 ποδοσφαιριστές λόγω των παράπλευρων απωλειών Αμπουρτζάνια και Δημητρίου, οι οποίες θα έγραφαν ένα καταστροφικό σενάριο αν οι Ποτέ και Γκριγκαλασβίλι ήταν εύστοχοι. Η αλήθεια είναι ότι ο Ολλανδός προπονητής φάνηκε να έχει περισσότερες απαιτήσεις από όσα μπορούσαν να του δώσουν οι ποδοσφαιριστές του σε αυτή τη φάση του πρωταθλήματος.
Τερματοφύλακας που να ξέρει μπάλα
Σημειώσαμε μόλις μια περίπτωση κατά την οποία ο Βαλβέρδ εκτέλεσε ελεύθερο τερματοφύλακα με βαθιά μπαλιά καθώς οι εντόλες Πάους ήταν να ψάχνει πρωτίστως τους κεντρικούς αμυντικούς. Οι αντίπαλοί μας προσαρμόστηκαν σχετικά γρήγορα κλείνοντας τα άκρα και αφήνοντας ελεύθερο τον κεντρικό διάδρομο με τον Μαϊσουράτζε να υποδέχεται πολλές κάθετες μπαλιές από τον Γάλλο. Ιδιαίτερα μετά το 70ο λεπτό ήταν πολλές φορές που έγιναν γυρίσματα από τους αμυντικούς στον τερματοφύλακα, με τον Βαλβέρδ να σημαδεύει οποιονδήποτε εκτός από τον πανύψηλο Ιακοβένκο.
Αυτό το είδος παιχνιδιού θύμισε κάτι από εποχή Στόιλοφ ο οποίος προτιμούσε το στρωτό ποδόσφαιρο με τον Κόζατσικ να αγωνίζεται και σαν λίμπερο, μοιράζοντας με σχετική ευστοχία παιχνίδι από τη περιοχή του. Στην προκειμένη περίπτωση, ο Βαλβέρδ φάνηκε ανέτοιμος να ανταποκριθεί σε αυτόν το σύνθετο ρόλο και κάθε του επαφή με την μπάλα προκαλούσε ανησυχία.
Η ανάγκη για επιτυχή αποτελέσματα
Στην παρούσα φάση έχουμε περισσότερους λόγους να αισιοδοξούμε παρά να απαισιοδοξούμε και αυτό επειδή είναι νωρίς να δούμε τις δυνατότητες του φετινού ρόστερ. Δυστυχώς ή ευτυχώς ο Ανορθωσιάτικος κόσμος είναι ανυπόμονος και απαιτητικός και αν τα θετικά αποτελέσματα αργήσουν να έρθουν, τίθεται σοβαρό ερώτημα αν θα δοθεί συγχωροχάρτι σε Λέουβεν και Πάους.
Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι τα καλύτερα μεταγραφικά αποκτήματα δεν έχουν καλά-καλά πατήσει χόρτο σε επίσημο αγώνα (Εντέ, Γκαρσία στα καλά του, Σαμπάλα, Καμίνσκι). Ωστόσο αν θέλουμε να είμαστε και κάπως αυστηροί, φάνηκε ότι οι επιθετικές αρετές φτάνουν και περισσεύουν και το πρόβλημα έγκειται στην άμυνα. Μια άμυνα που ναι μεν θα αναμένουμε να δούμε τι μπορεί να προσφέρει ο Χόλγκερσον, αλλά από την άλλη στερείται αξιόπιστων εναλλακτικών λύσεων. Ήδη η πρεμιέρα μας φόρτωσε με 5 κίτρινες κάρτες τις οποίες οι ποδοσφαιριστές θα κουβαλήσουν σε έναν μαραθώνιο 32 αγώνων.
