Σαν αύριο συμπληρώνεται ένας χρόνος από τη μέρα που ο Σάββας Κάκος παρέδιδε «καμένη γη» στον Αχιλλέα Νικολάου. Ο Αχιλλέας δεν έμεινε για πολύ, αφού σε λιγότερο από 40 μέρες υπέβαλε την παραίτηση του.
Οφείλουμε να παραδεχθούμε, πως οι μέρες δίχως τον πρώην πρόεδρο είναι άχρωμες και άοσμες. Βρήκαμε τα μέσα του Αυγούστου και μεταγραφές δεν κάναμε, δεν προσφέραμε χαρά στα Βαλκάνια και δεν βγαίνουμε στα ραδιόφωνα για να μιλήσουμε για κράχτες.
Οι μεταγραφές χαρακτηρίζονται ως ηδονή για τον κάθε ποδοσφαιρόφιλο και ο Σάββας Κάκος ήταν «μανούλα» σε αυτές. Μέσα σε μια βδομάδα έφερε Μάκο, Δημητρίου, Κολαούτι και Γκαρσία –ο οποίος πέρσι έχαιρε άκρας υγείας-. Φέτος τζίφος, τον ίδιο Γκαρσία και δίχως τυφλό δυσκολευόμαστε να τον πάρουμε… Ο Σάββας Κάκος μας ευχαριστούσε και εμείς δεν τον θέλαμε. Ντροπή μας!
Ξυπνάμε το πρωί και δεν έχει δράση, συζητάμε εδώ και μέρες με ποδοσφαιριστές, μετά δυσκολίας διαρρέει κάποιο όνομα, η ομάδα έχει την ηρεμία της. Που είναι οι μέρες μετά την Γκέφλε, που είναι οι μέρες μετά την Ντίλα Γκόρι; Τότε η ζωή είχε δράση…
Με τον Σάββα Κάκο μάθαμε και λογιστική, 1.5 εκατομμύριο μισθολόγιο θέσαμε στις 31 του Μάη, 2 εκατομμύρια μας έλεγαν πως είχαμε στις 30 του Ιούλη και μετά την μεταγραφή του Βέγκα το μισθολόγιο εκτινάχθηκε στα 3.4 εκατομμύρια! Α ρε άτιμε Αργεντίνε δέχθηκες 93% μείωση για να μείνεις φέτος!
Πέρα από την πλάκα, εδώ και ένα χρόνο η ομάδα προσπαθεί να μπει σε ένα σωστό μοντέλο διοίκησης, στόχος ήταν και παραμένει η επιβίωση, όνειρα για πρωτάθλημα δεν μπορούν να γίνουν, παρά μόνο να ελπίζουμε στο θαύμα. Ο λόγος απλός, στο πηδάλιο του σωματείου πέρασαν παράγοντες που είχαν άγνοια κινδύνου και έλλειψη της επίγνωσης των οικονομικών προβλημάτων του σωματείου. Με τον τρόπο που ενεργούσαν ούτε τα χρήματα από την Monopoly δεν θα μας έφταναν για ξεπληρώνουμε τα συμβόλαια που προσφέρθηκαν. Γιατί όπως είπε και ο αλιγάτορας παλαιότερα, μαγκιά δεν είναι να τους φέρνεις, μαγκιά είναι να μπορείς να τους πληρώνεις.
