Απαγχονίστηκαν στις 9.8.1956. Η άλλοτε υπερήφανη Βρετανική αυτοκρατορία, που κάποτε παρουσιάζονταν ως ελευθερωτής των λαών, καταδικάζει σε θάνατο δια απαγχονισμού τα νιάτα της Κύπρου, 3 λεβέντες που τόλμησαν να ζητήσουν το αυτονόητο, την ελευθερία τους. Μάθετε λοιπόν πως όταν οι Ήρωες δίνουν αίμα και ζωή για την ιδέα τους, η σπίθα γίνεται πυρκαγιά, για κάθε ένα αρχάγγελο του Έθνους που πετάει για τα Ιλίσια Πεδία άλλοι τόσοι πυκνώνουν τον αγώνα, για κάθε ένα νέο που φεύγει ανασταίνεται μαζί του η πονεμένη μας Πατρίδα!
Βάδισαν στην αγχόνη με το κεφάλι ψηλά, αγέρωχοι και κραυγάζοντας συνθήματα και τραγούδια. Στις τελευταίες τους ημέρες, η ψυχολογία τους, το θάρρος και η παρρησία τους μπροστά στον θάνατο, μεταφέρθηκαν με κάθε λεπτομέρεια από τους συγκροτούμενους τους και διασώθηκαν από συγγραφείς – αγωνιστές, όπως ο Σπύρος Παπαγεωργίου και ο Νικόλαος Βασιλειάδης.
Ο εικοσιπεντάχρονος Ανδρέας Ζάκος, από τη Λινού της Σολέας, ανέβηκε στην αγχόνη ζητώντας να ακούσει το Πένθιμο Εμβατήριο της «Ηρωικής Συμφωνίας» του Μπετόβεν. Στο τελευταίο του γράμμα σημείωσε: «Η ώρα του θανάτου πλησιάζει, μα στην ψυχή μας φωλιάζει η ηρεμία. Νομίζω ότι μόνο με την εκτέλεση θα μπορέσω να μείνω για πάντα νέος και αθάνατος. Πρώτα ή ύστερα έπρεπε να διαθέσω την ζωή μου. Δεν βλέπω πιο κατάλληλη περίσταση από την τωρινή για να το κάνω».
Ο Ιάκωβος Πατάτσος, ως γνήσιος Έλληνας της Κύπρου, βάδισε προς τον θάνατο με το κεφάλι ψηλά. Κοινώνησε από τα χέρια του παπα-Αντώνη Ερωτοκρίτου. Ο συγκροτούμενος του, Χρυσόστομος Παναγής, ο οποίος βρισκόταν πολύ κοντά του, συμπλήρωσε: «Την τελευταία στιγμή της ζωής του, ενώ του πέρασαν την θηλειά στον λαιμό, ο Πατάτσος έψαλλε το ‘Τη Υπερμάχω Στρατηγώ”. Αλλά δεν τον άφησαν να τελειώσει και τον απαγχόνισαν.»
Ο Χαρίλαος Μιχαήλ το βράδυ της Τετάρτης, 8 Αυγούστου, λίγες μόνο ώρες πριν από την εκτέλεσή του, καλοδέχτηκε τη μάνα και τον πατέρα του στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας με το τραγούδι “Ξύπνα καημένε μου Ραγιά” και τους αποχαιρέτησε με αυτά τα λόγια : «Έχω το θάρρος να πατήσω την αγχόνη, πατέρα. Εσύ, μάνα, να το έχεις ευχαρίστηση και να το κρατείς καύχημα που πεθαίνω για την πατρίδα.»
