26/07/2014… 9 χρόνια μετά από την μέρα που ένοιωσα περήφανος Ανορθωσιάτης. 9 χρόνια μετά από εκείνη την επική νίκη κόντρα στην πολύφημη τότε και τώρα ομάδα της Τραμπζονσπόρ Τουρκίας.
Το τι έγινε σε εκείνο το παιχνίδι όλοι το γνωρίζουμε. Ακόμη και αυτοί που δεν το έζησαν είχαν την ευκαιρία να διαβάσουν, να δουν και να το «ζήσουν»λες και ήταν εκεί.
Δεν θα σταθώ στο αγωνιστικό – αυτό σίγουρα θα γραφτεί σήμερα από το anorthosis24 – αλλά σε μια προσωπική εμπειρία.
Ερχόμενος από 8ήμερη άδεια ζήτησα από τον μάστρο μου (μη Ανορθωσιάτη αλλά δεξιών φρονημάτων) να μου παραχωρήσει ακόμη μια μέρα άδεια για τον αγώνα. «Γιε μου, μάντα τσιάνς έσιετε»μου λέει. «Εν με την Τραπεζούντα που παίζεται».
Με αυτά και μ΄αυτά, μετά απο παρακάλια με άφησε και βρέθηκα τελικά στο γήπεδο και πραγματικά ήταν η μοναδική μέρα που δεν θα ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου. Στην πορεία μπορεί να ακολούθησαν πολλές νίκες, ίσως και πιο σημαντικές όπως αυτή με τον Ολυμπιακό Πειραιώς που μας έβαλε στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ αλλά και η σπουδαία πορεία εντός ομίλων, αλλά η νίκη πάνω στους τούρκους θα με συνοδεύει μια ζωή.
Κατά την προσωπική μου άποψη το γκολ του Κλιμέντι Τσιταϊσβίλλι στο 90’ και το τι ακολούθησε μετά ήταν η κορυφαία στιγμή του κάθε Ανορθωσιάτη. Όλο το γήπεδο σειόταν από την συνεχόμενη ιαχή «Η ΚΥΠΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ».
Αυτή την στιγμή δεν την αλλάζω ούτε με τα πρωταθλήματα, ούτε με τα κύπελλα ούτε και με την τρελή πορεία του Τσάμπιονς Λιγκ που ακολούθησε. Ήταν η μοναδική στιγμή στην ζωή μου που έκλαψα και για πάντα θα το θυμάμαι.
Επειδή όσες χαρές κι αν έζησαν οι φίλαθλοι των άλλων ομάδων όμοια σαν κι αυτή δεν πανηγύρισαν… Ανορθωσάρα μου σε ευχαριστώ !
Ο Αχαιός
