Μικρογραφία ολόκληρης της ποδοσφαιρικής χρονιάς μπορεί να χαρακτηριστεί η Σαββατιάτικη αναμέτρηση με την Ομόνοια με την νευραλγική μεσαία γραμμή να βρίσκεται στο επίκεντρο. Στατική, αργή και εσχάτως ευάλωτη, αποδυνάμωσε τις άλλες δύο γραμμές με αποτέλεσμα να δεχθούμε ένα ακόμη γκολ από αντεπίθεση.
Το πρώτο γκολ των φιλοξενουμένων θύμισε το γκολ που δεχθήκαμε στον εκτός έδρας αγώνα με την Άχνα, όπου οι γρήγορες εναλλαγές της μπάλας «έστειλαν» τον Ζόρζε να μαρκάρει τον δεξί ακραίο μεσοεπιθετικό, αφήνοντας μια τρύπα στο κέντρο της άμυνας.
Παρόμοιο και το γκολ με τα οποίο η ΑΕΛ άνοιξε το σκορ στον αγώνα της πρώτης φάσης στο Τσίρειο. Tο κέντρο της άμυνας μετατοπίστηκε στα άκρα για να καλύψει τα κενά που δημιούργησαν τα αντίπαλα τρεξίματα, με τον Μπεμπέ να εκτελεί σχεδόν ανενόχλητος.
Μια από τα ίδια και στον εντός έδρας αγώνα της δεύτερης φάσης στο ΓΣΖ και πάλι με αντίπαλο την ΑΕΛ με τον Ζόρζε να χρίζεται αριστερός οπισθοφύλακας (όντας κεντρικός αμυντικός) προκειμένου να ανακόψει τον Μοντέιρο, ο οποίος έδωσε έτοιμο γκολ στον Καλουντέροβιτς.
