Είναι γεγονός και αποδεκτό απ’ όλους ότι ο κύριος Κωστένογλου ήρθε σε μια πολύ δύσκολη περίοδο για την ομάδα μας, ομολογουμένως την χειρότερη των τελευταίων 20 χρόνων. Τα αποτελέσματα ως αδυσώπητος κριτής βρίσκουν τον κόουτς εκτεθειμένο στον κόσμο. Στα πέντε παιχνίδια που είχε την ευθύνη η ομάδα αριθμεί μόλις μία ισοπαλία.
Γενικότερα όμως, η ομάδα πριν και μετά την έλευση του Ελλαδίτη προπονητή ήταν και είναι σε άσχημη κατάσταση με την μια ήττα να διαδέχεται την άλλη και τους παίκτες να βρίσκονται σε άθλια ψυχολογική κατάσταση.
Οι λόγοι και τα ελαφρυντικά για τους οποίους ο κόουτς δεν μπόρεσε να ανατρέψει την κατάσταση είναι πολλοί. Καταρχάς η οικονομική κατάσταση του Σωματείου. Στην «Κυρία» αδυνατούσαν να πληρώσουν τρέχουσες υποχρεώσεις, όπως ρεύμα και νερό, πόσο δε μάλλον να καλύψουν τα υψηλά συμβόλαια των ποδοσφαιριστών που κληρονόμησαν από την διοίκηση Σάββα Κάκου.
Επιπλέον η αποδυνάμωση του ρόστερ με την αποδέσμευση Παβίσεβιτς, Γκάλαμαζ, Οκκά σε συνδυασμό με τους μακροχρόνιους τραυματισμούς των Βέγκα και Γκαρσία έδεναν τα χέρια του «Κώστε». Τα πολλά παιχνίδια που έμειναν εκτός ποδοσφαιριστές όπως ο Δημητρίου και οι απουσίες ελέω καρτών του δυσχέραιναν το έργο, δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως σε κάθε παιχνίδι έχουμε διαφορετική εντεκάδα. Αν σε όλα τα πιο πάνω προστεθεί και το παρατεταμένο ντεφορμάρισμα πρωτοκλασάτων ποδοσφαιριστών τότε το έργο του κόουτς στη διαχείριση του έμψυχου δυναμικού ήταν εξαιρετικά δύσκολο.
Οι ποδοσφαιριστές αποτελούν την βιτρίνα της ομάδας όμως σε μερικούς αγώνες κατέβαιναν στον αγωνιστικό χώρο χωρίς πάθος, δίχως κίνητρα και με την έλλειψη συγκέντρωσης να είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Επίσης προέρχονται από μια περίοδο δίχως ουσιαστική προπόνηση καθώς οι προπονήσεις υπό τον Ζόρζε Κόστα ήταν διαδικαστικού χαρακτήρα και κυμαινόταν κυρίως σε χαλαρούς ρυθμούς σαράντα-πεντάλεπτης διάρκειας.
Η διοίκηση είχε απομακρυνθεί από το ρόλο της να είναι πλάι στους ποδοσφαιριστές και μοναδική της επιδίωξη ήταν η προώθηση της εταιρείας, όπερ και εγένετο. Οι 3 μήνες που μας πήρε για να εγκριθεί η εταιρία αγωνιστικά ήταν κάτι περισσότερο από καταστροφικοί, γιατί ας μην ξεχνάμε μέχρι τις αρχές Γενάρη διεκδικούσαμε το πρωτάθλημα.
Όλα τα πιο πάνω, σε συνδυασμό του γεγονότος ότι ο «Κωστέ» ανέλαβε την ομάδα ουσιαστικά χωρίς εναπομείναντες στόχους , τον ώθησαν να επιλέξει το ανέβασμα νεαρών – πολύ ορθά – με το λογικό όμως αντίτιμό τους.
Από την άλλη όμως ούτε ο ίδιος του κατάφερε να αντιστρέψει το όλο κλίμα, ούτε να δώσει κίνητρα στους ποδοσφαιριστές για να βγάλουν το 100% των δυνάμεων τους. Οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές βλέπουν ότι η κατάσταση δύσκολα αντιστρέφεται και μάλλον το μάρμαρο θα το πληρώσει εκ νέου ο προπονητής.
Επιπρόσθετα όπως γνωρίζουμε τα πλείστα συμβόλαια των μη γηγενών ποδοσφαιριστών είναι στην λήξη τους και το ενδιαφέρον τους για να παραμείνουν και την νέα χρονιά στην Ανόρθωση, δεν είναι ψηλό. Άσε που οι πλείστοι είναι σε προχωρημένη ηλικία.
Η συνεργασία Ανόρθωσης και Κωστένογλου βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Από όποια πλευρά και να το δει κάποιος, δεν μπορεί να κρίνει τον προπονητή σφαιρικά, παρέλαβε χάος, διατηρεί χάος. Η παραμονή του αποτελεί μεγάλο ρίσκο όπως μεγάλο ρίσκο είναι και η απόφαση αποδέσμευσης του καθώς ο “Κώστε” γνώρισε την ομάδα και τις αδυναμίες της και μπορεί να αρχίσει να κτίζει την καινούρια Ανόρθωση με το δικό του πλάνο όπως διαμορφώθηκε τον τελευταίο μήνα.
