Τι θα λέγατε αν αποκτούσαμε ένα ποδοσφαιριστή με 4 τρόπαια Ρουμανίας, με παρουσία σε όμιλο Champions League και στους 32 του Europa League;
Ποια η άποψή σας για έναν ποδοσφαιριστή με 3 τρόπαια Βουλγαρίας που έφτασε μέχρι τους 8 του Uefa και επίσης έπαιξε σε όμιλο της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης;
Θα ήταν άξιος διάδοχος του Μπεκιάι ένας τερματοφύλακας με 8 τρόπαια Βουλγαρίας και 1 τρόπαιο Τουρκίας;
Βάση αριθμών οι τρείς πιο πάνω περιπτώσεις είναι ιδιαίτερα ελκυστικές αλλά τι θα λέγατε αν μαθαίνατε ότι οι περιπτώσεις αυτές αφορουν τους Γκάλαμαζ, Τόμασιτς και Ιβάνκοφ αντίστοιχα; Οι τρείς προαναφερθέντες που ήρθαν με περγαμηνές αλλά σε καμιά περίπτωση δεν δικαίωσαν τις προσδοκίες, μπορούν να φανερώσουν σε μεγάλο βαθμό μια πτυχή της ανεξέλεγκτης ροής ποδοσφαιριστών στο «Αντώνης Παπαδόπουλος» την τελευταία πενταετία, η οποία το μόνο που μας αφήνει είναι οικονομική ζημιά.
Με αφορμή την αφυπηρέτηση του Γκάλαμαζ, λίγες μόνο μέρες μετά την παρουσία του στο ΓΣΠ απέναντι στην Ομόνοια, διαπιστώνουμε ότι άλλο είναι να φέρεις ένα ποδοσφαιριστή με εμπειρία στο πρωταθλητισμό και άλλο έναν 35αρη που ψάχνει την τελευταία «αρπαχτή» της καριέρας του. Τα στατιστικά που προαναφέραμε είναι ιδιαίτερα αξιόλογα ωστόσο σε σχέση με το χρονικό διάστημα που κατηφόρισαν στην Κύπρο οι τρείς ποδοσφαιριστές, μας χώρισαν το λιγότερο 3 χρόνια με αποτέλεσμα να τίθεται θέμα κινήτρου και όρεξης για ποδόσφαιρο. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι τελευταίες μεγάλες στιγμές στην καριέρα του Ιβάνκοφ ήταν το 2008, του Τόμασιτς το 2007 και του Γκάλαμαζ το 2009, με φυσικό επακόλουθο η κάθοδός του στο νησί να αποτελεί περισσότερο επίλογο παρά εφαλτήριο στην καριέρα τους.
