Με αφορμή την πρόσληψη του Νίκου Κωστένογλου προσπαθήσαμε μέσω αρχείου να βρούμε τους Ελλαδίτες προπονητές που κάθισαν στον πάγκο της Ανόρθωσης. Μέσα από την αναζήτηση μας βρήκαμε 7 προπονητές, ίσως να υπάρχουν και άλλοι τους οποίους δεν έγινε κατορθωτό να βρούμε.
Από τον πάγκο της Μεγάλης Κυρίας του Βαρωσιού πέρασαν 7 Ελλαδίτες προπονητές, με τον καθένα να κουβαλά τη δική του ιστορία και ιδιαιτερότητες. Από τον ήρωα Μίμη Πιερράκο μέχρι τον Γιάννη Μαντζουράκη, τον εκκεντρικό Νίκο Αλέφαντο και τον αστέρα Γιάννη Βαζό
Δημήτρης Πιερράκος 1933-37 – Ο ήρωας
Ο πρώτος προπονητής της ποδοσφαιρικής μας ομάδας, ο οποίος αγωνιζόταν και ως ποδοσφαιριστής. Διεθνής ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού, εκλήθη από το Διοικητικό Συμβούλιο της Ανόρθωσης να οργανώσει την ποδοσφαιρική ομάδα για να συμμετάσχει στο πρώτο Ποδοσφαιρικό Πρωτάθλημα της ΚΟΠ την περίοδο 1933-34. Ένας από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές στην Κύπρο, από το 1934 μέχρι το 1937, όταν επέστρεψε στην Αθήνα.
Με το ξέσπασμα του ελληνοϊταλικού πολέμου το 1940 επιστρατεύτηκε και υπηρέτησε στο μέτωπο ως ασυρματιστής. Στις 18 Νοεμβρίου 1940 βρισκόταν στην περιοχή Διποταμιά της Βορείου Ηπείρου και το πρωί συνέλαβε αιχμάλωτο έναν Ιταλό αεροπόρο που είχε πέσει με αλεξίπτωτο. Αργότερα την ίδια ημέρα η μονάδα του δέχτηκε πυρά από το ιταλικό πυροβολικό. Ο Πιερράκος απασχολημένος να ολοκληρώσει μια επιστολή που έγραφε προς τον αδερφό του δεν έσπευσε να καλυφθεί, με αποτέλεσμα να χτυπηθεί από το θραύσμα μιας οβίδας και να σκοτωθεί. Θάφτηκε σε νεκροταφείο της Αλβανίας, μαζί με άλλους Έλληνες νεκρούς στρατιώτες. Μετά τον πόλεμο ο αδερφός του Στέφανος, με τη βοήθεια του έφεδρου λοχία Χαράλαμπου Παπαδόπουλου που συνυπηρετούσε με τον Μίμη και ενός βορειοηπειρώτη κατοίκου της Διποταμιάς που είχε βοηθήσει στην ταφή, εντόπισε τον τάφο του Μίμη Πιερράκου. Το 1950 μετέβη στην Αλβανία, από όπου μετέφερε τα οστά του, τα οποία τάφηκαν στο νεκροταφείο Ζωγράφου με τιμές, σκεπασμένα με την ελληνική σημαία και το λάβαρο του Παναθηναϊκού.
Ο Μίμης Πιερράκος που προκαλούσε το θαυμασμό όλων, τόσο εντός όσο και εκτός γηπέδων, ιδιαίτερα στην Αμμόχωστο, τρία χρόνια μετά την αποχώρησή του από την Κύπρο και με νωπές ακόμη τις έγνοιες και τις ανησυχίες του λαού μας για τον εθνικό σκοπό, «σκόραρε» και στο Πάνθεον των ηρώων. Σύμφωνα με μαρτυρίες από την οικογένειά του, η παρουσία του στην Ανόρθωση και την Αμμόχωστο ήταν καταλυτική ως προς τη διαμόρφωση του χαρακτήρα του.Τίμησε και το φοίνικα που φορούσε στο στήθος και βύθισε σε πένθος όλους τους φίλους του στην Αμμόχωστο.
Γιάννης Βαζός 1959-61
Ο Ελλαδίτης μεσουρανούσε ως ποδοσφαιριστής με την φανέλα του Ολυμπιακού Πειραιώς για σχεδόν δύο δεκαετίες 1931-49. Το 1959 κατηφορίζει στη Μεγαλόνησο για να ηγηθεί της Γαλανόλευκης Θύελλας όπως εύστοχα είχε χαρακτηριστεί τότε η Ανόρθωσις. Η ομάδα δημιούργημα του αείμνηστου Αντώνη Παπαδόπουλου, παρά τις απώλειες του Σιάηλου και Πανίκκου Ιακώβου παρέμενε το φαβορί για τον τίτλο του πρωταθλητή, όπερ και εγένετο. Στην πρώτη του χρονιά ο Ελλαδίτης έφυγε προς τα τέλη της χρονιάς για να πάρει προσωρινά την θέση του ο Πάμπος Αβραμίδης. Στη δεύτερη χρονιά του στην Μεγάλη Κυρία δεν κατάφερε να διατηρήσει τα σκήπτρα χάνοντας το πρωτάθλημα από την Ομόνοια.
Ένα φιλικό όμως προς τιμήν του στις 16 Απριλίου 1961 μεταξύ της Ανόρθωσης και της Εθνικής Ενόπλων της Ελλάδος ήταν και ο κυριότερος λόγος για να πάρει μεταγραφή στην Α.Ε.Κ Αθηνών ο Δημήτρης Ζάγκυλος που είχε θαμπώσει άπαντες με το ταλέντο του και τη δεξιοτεχνία του.
Στέφανος Πετρίτσης 1973 – 74
Ο τελευταίος προπονητής της Ανόρθωσης πριν την προσφυγιά ήταν ο Ελλαδίτης Στέφανος Πετρίτσης ο οποίος αμειβόταν με το ποσό των 250 λιρών μηνιαίως. Με τον μετέπειτα υπηρεσιακό ομοσπονδιακό προπονητή της Εθνικής Ελλάδος η Ανόρθωσις είχε τερματίσει στην 7η θέση του πρωταθλήματος της περιόδου 1973-74.
Λάκης Πετρόπουλος 1987 – 1989
Ήρθε στην Ανόρθωση τον Νοέμβριο του 1987 και έφυγε δύο χρόνια αργότερα. Χαρακτηρίστηκε ως ο αναμορφωτής της Ανόρθωσης καθώς προχώρησε σε ανανέωση του, χαρακτηριστικά τον Απρίλιο του 1989 δήλωνε στην “Απογευματινή των Αθηνών”, Ειλικρινά η δουλειά μου στην Ανόρθωση με ενθουσιάζει. Παρέλαβα μια ομάδα που βρισκόταν σε προχωρημένο στάδιο ηλικίας, την ανανέωσα εκ βάθρων και την έχω κάνει μοντέλο, όπως τουλάχιστον παραδέχονται όλοι στην μεγαλόνησο. Μπορώ να πω ότι είμαι περήφανος με αυτό που έχει επιτελεστεί στην ιστορική Ανόρθωση που ήταν στο βυθό του πρωταθλήματο και τώρα βρίσκεται στην τέταρτη θέση
Νίκος Αλέφαντος 1993
Τον Φλεβάρη του 1993 ο ιδιόρρυθμος Ελλαδίτης τεχνικός αντικατέστησε τον Σουηδό Λέναρντ Σόντερμπερκ στο πάγκο της ομάδας μας. Η χρονιά ήταν ήδη χαμένη στο πρωτάθλημα και το μόνο που απέμενε ήταν το κύπελλο. Ούτε εκεί τα πήγαμε καλύτερα αφού η Ανόρθωσις αποκλείστηκε στα προημιτελικά από τον ΑΠΟΕΛ. Το τέλος της χρονιάς βρήκε την ομάδα στην 5η θέση και τον Νίκο Αλέφαντο να δίνει τη θέση του στον Ανδρέα Μουσκάλλη.
Νίκος Καρούλιας 1996
Προσελήφθη στην Ανόρθωση τον Ιανουάριο του 1996 αντικαθιστώντας τον Βούλγαρο Γκεόργκι Βασίλιεφ που πήρε μεταγραφή στην Τσέσεκα Σόφιας. Με τον Νίκο Καρούλια στον πάγκο η Μεγάλη Κυρία πήρε τα πάνω της και κατάφερε να σώσει μια φαινομενικά χαμένη χρονιά τερματίζοντας στη δεύτερη θέση που οδηγούσε στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Στο τέλος της περιόδου και μετά από έντονο προβληματισμό αποφασίστηκε η μη ανανέωση της συνεργασίας με τον Καρούλια στη θέση του οποίου προσλήφθηκε ο Ντούσαν Μιτόσεβιτς.
Γιάννης Μαντζουράκης 2001-02
Τα προηγούμενα επιτυχή περάσματα του στο νησί και η θητεία στον Ολυμπιακό Πειραιώς ήταν εχέγγυα που συνόδευαν τον “Ρουμάνο” στις διαπραγματεύσεις του με την Μεγάλη Κυρία. Ανέλαβε τα ηνία της Ανόρθωσης τον Δεκέμβριο του 2001 για να αποχωρήσει ένα μήνα αργότερα λόγω οικονομικών διαφορών.
