Όταν τα σώματα νομοθετούν (ΚΟΠ) και δικάζουν (Δικαστική Επιτροπή) πριν καθορίσουν τις ποινές και προτού απονείμουν δικαιοσύνη, θα πρέπει να σκέφτονται και τις συνέπειες των ποινών και των αποφάσεών τους. Ιδιαίτερα, όταν αυτές επηρεάζουν ανθρώπους οι οποίοι καμιά ευθύνη δεν έχουν για τα αδικήματα.
Διότι, ο ενοικιαστής της καντίνας του γηπέδου που δουλεύει δυο μέρες το μήνα, ο ιδιοκτήτης του σαντουιτσάδικου που περιμένει το Σαββατοκύριακο να βγάλει ένα μεροκάματο, οι άνθρωποι οι διαθέτουν εμπορικές επιχειρήσεις πέριξ των γηπέδων (περίπτερα, καφετέριες κλπ) τι φταίνε αν κάποιος σήκωσε ένα υβριστικό πανό; Ποιά η ευθύνη τους αν δυο – τρεις – πέντε αποφάσισαν να βανδαλίσουν και να καταστρέψουν; Πολλές φορές μάλιστα, είναι και οι ίδιοι θύματα των βανδαλισμών αυτών.
Έχετε κύριοι της Ομοσπονδίας και της ΔΕ αναλογιστεί τη ζημιά που προξενείτε σε αυτούς τους ανθρώπους με τις αποφάσεις σας; Σκέφτεστε ότι στερείτε την μπουκιά απ’ το στόμα των παιδιών τους; Έχετε την αίσθηση ότι ο χουλιγκάνος που δεν θα πάει στο γήπεδο, δεν θα βρει αλλού τρόπο να «εκτονωθεί»;
Τη ζημιά αυτών των ανθρώπων ποιός θα την αναπληρώσει όμως; Εκείνος ο φουκαράς που έδωσε μια περιουσία για να πάρει την καντίνα στο «Αντώνης Παπαδόπουλος» και θα στερηθεί την πελατεία του για τέσσερα (!) συνεχόμενα παιχνίδια – και ενδεχομένως στο μέλλον περισσότερα – πώς θα τα βγάλει πέρα; Και τι φταίει στο τέλος της ημέρας;
