Για άλλη μια χρονιά στο ίδιο έργο θεατές με την ενδεκάδα στα παιχνίδια του δεύτερου γύρου να βγαίνει σχεδόν αυτόματα λόγω τιμωριών και τραυματισμών. Αν προσθέσουμε τον εκάστοτε μεταγραφικό σχεδιασμό που τα τελευταία χρόνια δεν ενισχύει ομοιόμορφα τις γραμμές, τότε παρατηρούμε ότι αλλού οι λύσεις φτάνουν και περισσεύουν και αλλού τις ψάχνουμε με το σταγονόμετρο. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι το πιο πάνω φαινόμενο διαδραμάτισε καταλυτικό ρόλο για την απώλεια του περσινού τίτλου αφενός μεν λόγω των πάμπολων κίτρινων καρτών που δεχθήκαμε, αφετέρου λόγω της αδυναμίας εξεύρεσης εναλλακτικών λύσεων για τους επιθετικογενείς ποδοσφαιριστές στο 4-4-2 του Ρόνι Λέβι. Συγκεκριμένα δεν υπήρχε το υλικό για να αντιμετωπιστεί το ντεφορμάρισμα των Ρέζεκ-Κάλβο-Σπατάτσιο χωρίς να μεταβληθεί η άκρως πετυχημένη διάταξη.
Επιστρέφοντας στο παρόν, τα χέρια του Ζόρζε Κόστα είναι δεμένα κυρίως στη μεσοαμυντική γραμμή μιας και ούτε λόγος για… εναλλακτικές επιλογές αφού μετά τον τραυματισμό (και) του Ζόρζε, θα χρειαστεί να καταφύγουμε σε αλχημείες για τον παρτενέρ του Παβίσεβιτς. Το επικρατέστερο, αν όχι το μοναδικό ορθολογικό σενάριο θα είναι η μετατόπιση του Άντιτς στο κέντρο της άμυνας με τον Δημητρίου να παίρνει εκ νέου φανέλα βασικού στο δεξί άκρο της άμυνας. Στην μεσαία γραμμή η παρουσία των Οχαγιόν-Μάκου θα πρέπει να θεωρείται σίγουρη, με τυχόν προώθηση του Γκαρσία στην κορυφή να φέρνει και πάλι ένα και μόνο σενάριο στο μυαλό, δηλαδή την χρησιμοποίηση του Γκριγκαλασβίλι σε ελεύθερο ρόλο.
Σαφώς και το σημερινό παιχνίδι προσφέρεται για rotation λόγω και του σημαντικού αγώνα της ερχόμενης Τετάρτης με χρησιμοποίηση ποδοσφαιριστών όπως οι Θεοδώρου, Μαραγκός και Σουσιάν ωστόσο από πλευράς αξιόπιστων και ετοιμοπόλεμων λύσεων υστερούμε σημαντικά πλην όσων βρεθούν στην αρχική ενδεκάδα.
