Αυτό που κάνει φέτος η Ανόρθωσις, είναι πραγματικά απίστευτο. Εννοώντας φυσικά το «χούι» να μετατρέπει σε ντέρμπι ακόμα και παιχνίδια στα οποία ένα 10λεπτο σοβαρότητας, είναι αρκετό για να τα «καθαρίσει». Και δεν το λέμε απλά εμείς, αλλά η ίδια η ομάδα το αποδεικνύει, πως όταν πατήσει γκάζι παίρνει το τρίποντο. Όταν βέβαια προλαβαίνει…
Κατ’ εξακολούθηση παρατηρούμε τους ποδοσφαιριστές να μπαίνουν στο γήπεδο με μια χαρακτηριστική απάθεια λες και έχουν πάρει εγγυήσεις από κάποιον ότι θα έρθει το τρίποντο δίχως προσπάθεια. Είτε πρόκειται για υποτίμηση αντιπάλων, είτε για χαλαρότητα και έλλειψη διάθεσης, η επανάληψη του φαινομένου είναι ανησυχητική. Το να λέμε ότι «θα μάθουμε απ’ τα λάθη μας» και να διαβεβαιώνουμε ότι «τέτοια φαινόμενα δεν θα επαναληφθούν» έχει καταντήσει γραφικό.
Οι δυνατότητες είναι φανερό ότι υπάρχουν. Όσες κι αν είναι, σίγουρα είναι περισσότερες από το να κάνουμε ντέρμπι το παιχνίδι με την Αλκή! Δεν μπορεί η ομάδα που πριν μια βδομάδα είχε καλή παρουσία στο Τσίρειο, χθες να μην μπορούσε να σταυρώσει δυο πάσες. Δεν είναι δυνατόν μέσα στα ίδια τα παιχνίδια, από ημίχρονο σε ημίχρονο ή από τέταρτο σε τέταρτο να έχουμε τόσο τεράστιες διακυμάνσεις στην απόδοσή μας.
Έχουμε καταντήσει τους φιλάθλους καρδιακούς, να τρέχουν στα φαρμακεία για υπογλώσσια μετά τα πλείστα παιχνίδια, ιδιαίτερα εντός έδρας και με αντιπάλους χαμηλής δυναμικότητας. Το να κερδίσεις την Ομόνοια στις καθυστερήσεις είναι συναρπαστικό και το να καταβάλεις την Άχνα στο τέλος είναι θετικό. Όταν όμως με Ένωση, Άρη, Αναγέννηση, Αλκή πηγαινοέρχεσαι μεταξύ κολάσεως και παραδείσου, κάπου το πάμε στραβά το πράγμα.
Μια ματιά στα στατιστικά σκοραρίσματος υπέρ και κατά, αποτυπώνει γλαφυρά την εικόνα των αυξομειώσεων στην απόδοση και τη συγκέντρωση. Ξεκινούμε χαλαρά στα ημίχρονα και… τρέχουμε:
| Διάστημα | Τέρματα Υπέρ | Τέρματα Κατά |
| 1-15 | 4 | 2 |
| 16-30 | 3 | 4 |
| 31-45+ | 8 | 1 |
| 46-60 | 2 | 7 |
| 61-75 | 5 | 1 |
| 76-90+ | 11 | 3 |
| Σύνολο | 33 | 18 |
