Δυο πρόσωπα έδειξε και στο παιχνίδι του Τσιρείου με τον Απόλλωνα η Μεγάλη Κυρία. Η ομάδα μας ξεκίνησε ορεξάτα το παιχνίδι και ήταν… μόνη στο γήπεδο μέχρι το 25ο λεπτό που ο Κολαούτι άλλαξε την πορεία της μπάλας και την έστειλε στο πλεκτό μας αντί να καταλήξει απ’ ευθείας έξω, από την εκτέλεση φάουλ του Μεριέμ.
Στη συνέχεια είδαμε την ψυχολογία μας να πέφτει κατακόρυφα και τον αντίπαλο να κυριαρχεί στο κέντρο, με την άμυνά μας να «πνίγεται» και να μην μπορεί να καθαρίζει τις φάσεις. Πρώτα το δοκάρι και στη συνέχεια σε 2-3 περιπτώσεις ο Βέγκα μας κράτησαν στο παιχνίδι, μέχρι να έρθει το σφύριγμα του ημιχρόνου.
Στην επανάληψη, οι ρυθμοί έπεσαν, έως ότου ο Οχαγιόν έστειλε την μπάλα απ’ το διάστημα στο πλεκτό του Βάλε. Απ’ εκεί και πέρα η Ανόρθωσις αφηνίασε και θα μπορούσε να βάλει το νικητήριο σε τουλάχιστον τρεις περιπτώσεις, με τους Κολαούτι και Κάλβο να τραντάζουν τα δοκάρια και τον Γκρικαλασβίλι να καθυστερεί.
Μετά από ένα γύρο, η Ανόρθωσις αποδεικνύει ότι εξακολουθεί να είναι ικανή για το καλύτερο και το χειρότερο. Τόσο από παιχνίδι σε παιχνίδι, όσο και μέσα στους ίδιους τους αγώνες παρουσιάζει μεταπτώσεις στην απόδοσή της. Εάν ο ΖΚ καταφέρει να βρει τη φόρμουλα για να σταθεροποιήσει την παρουσία της ομάδας, τότε θα μπορέσει να αποφύγει και τις δυσάρεστες εκπλήξεις που είχαμε στον πρώτο γύρο, σε παιχνίδια που περιμέναμε ότι εύκολα ή δύσκολα θα κερδίζαμε. Το δεύτερο στοίχημα για τον Πορτογάλο, είναι να μην «ξεχάσει» τους Θεοδώρου και Οικονόμου, συνεχίζοντας παράλληλα να δείχνει εμπιστοσύνη στον Μακρή, ίσως και με περισσότερο χρόνο συμμετοχής, αλλά και τους υπόλοιπους νεαρούς που έχει στη διάθεσή του.
