Αυτό που ακούγαμε και λίγο-πολύ αναμέναμε εδώ και καιρό, η δημιουργία ποδοσφαιρικής εταιρίας, έχει ήδη τροχοδρομηθεί. Ο γράφων, ως γενική αρχή, είναι αντίθετος. Πλην όμως, έχουμε να διαχειριστούμε το θέμα πτώχευσης του Σωματείου. Διότι εδώ που μας κατάντησαν, το Σωματείο πιθανόν να πτωχεύσει. Κάτι που βασάνιζε ένα απλό φίλαθλο απ’ τον Οκτώβρη, τους σοφούς της Ανόρθωσης τώρα τους προβληματίζει. Και αυτό φαίνεται από την προχειρότητα η οποία διακρίνει το υποτιθέμενο σχέδιο.
Λυπούμαι πάρα πολύ να παρατηρήσω ότι μόνο από τα ορθογραφικά και συντακτικά λάθη του σημειώματος αρχικών προθέσεων, προδίδεται η σοβαρότητα του εγχειρήματος. Θα ήμουν έτοιμος να δεχτώ – ως μέλος – να πάμε σε εταιρεία και να αφήσω πίσω τις ηθικές αναστολές μου εάν υπήρχε μια σοβαρή πρόταση που έσωζε την Ανόρθωση. Δυστυχώς, αυτή η πρόταση που βρίσκεται ενώπιόν μας, δεν προσφέρει τις ποθητές λύσεις.
Η εταιρεία από μόνη της, δεν θα αναβαθμίσει τη λειτουργία της ομάδας σε πιο επαγγελματική. Άλλωστε, οι πλείστοι εξ αυτών που έχουν φτάσει το Σωματείο στη σημερινή του κατάντια, έχουν φαλιρίσει δικές τους εταιρίες, με ενεργητικό πολλαπλάσιο της Ανόρθωσης! Ούτε εξασφαλίζει η εταιρεία ότι δεν θα συνεχίσουν να έρχονται παίχτες παλτά, ή προπονητές μιζαδόροι.
Εκείνο το οποίο θα κερδίσουμε με την εταιρεία, είναι να αντλήσουμε κεφάλαια από τον κόσμο. Ακόμα και στην βέλτιστη περίπτωση που μαζέψουμε τα 9 εκατομμύρια που είναι ο στόχος (1,8 εκ. τον χρόνο), αυτά υποτίθεται πρέπει να επενδυθούν για να εξασφαλίσουν έσοδα, τα οποία θα καταστήσουν την Ανόρθωση αυτάρκη οικονομικά. Τι όμως θα γίνει στην περίπτωσή μας; Η απάντηση βρίσκεται μέσα στο σημείωμα αρχικών προθέσεων. Το έλλειμμα της περιόδου 2014-15 θα κυμανθεί από 2,5 έως 2,8 εκατομμύρια ευρώ ενώ για την περίοδο 2015-16 προϋπολογίζεται μεταξύ 1,9 και 2,2 εκ. ευρώ! Προσθέστε σε αυτά και τα 3 εκατομμύρια της φετινής χρονιάς, φτάνουμε συνολικά στα επόμενα δυο χρόνια σε έλλειμμα 7,4 έως 8,0 εκατομμυρίων! Δηλαδή τα λεφτά που θα πάρει η εταιρεία από τους μετόχους στα επόμενα πέντε χρόνια, θα ξοδευτούν μόλις στο δεύτερο χρόνο της λειτουργίας της.
Και μετά τι; Ποιό είναι το πλάνο; Τι έσοδα θα έχει η εταιρεία; Με τι λεφτά θα πληρώνει στο Σωματείο και στην Κτηματική δόσεις για να εξοφλήσουν τα χρέη τους; Αν δεν πληρώνει τι θα γίνει; Μοιραία, σε δυο χρόνια θα φτάσουμε πάλι στο ίδιο σημείο και τότε δεν θα υπάρχει καν η επιλογή της εταιρείας.
Εύλογα θα ρωτήσει κάποιος, ποιά είναι η εναλλακτική; Αυτή, δεν θα έρθει από τη σοφία του ενός. Θα πρέπει οι λύσεις να συζητηθούν και να αναζητηθούν στα πλαίσια μιας Γενικής Συνέλευσης, η οποία – ειρήσθω εν παρόδω – ουδέποτε εξουσιοδότησε τον οποιονδήποτε να εκπονήσει σχέδιο για σύσταση εταιρείας. Εάν όμως γίνει κάτι τέτοιο, θα πρέπει να εδράζεται σε μια εντελώς διαφορετική βάση, η οποία να διασφαλίζει τη βιωσιμότητα πρώτα του Σωματείου και μετά της εταιρείας ενώ ταυτόχρονα θα παρουσιάζει σχέδιο απαλλαγής από τα χρέη που μας φόρτωσαν τα τελευταία πέντε χρόνια.
