Με την ομάδα να είναι αναγκασμένη να συνεχίσει με 10 ποδοσφαιριστές για ένα ολόκληρο ημίχρονο ήταν σχεδόν βέβαιο πως ενδεχόμενη απόδραση με διπλό από το Τσίρειο θα πιστωνόταν σε μεγάλο βαθμό και στον Ζόρζε Κόστα. Τέτοια ματς είναι για τις αλεπούδες του πάγκου και κερδίζονται κλείνοντας διαδρόμους και χώρους στον αντίπαλο, ωστόσο χθες κάτι τέτοιο δεν είδαμε.
Ο Πορτογάλος πήγε να πρωτοτυπήσει, δε διαφοροποίησε καθόλου την τακτική του και πιθανώς να έλπιζε σε κατακόρυφη άνοδο της απόδοσης των παικτών του. Προτίμησε το κράτημα μπάλας του Γκαρσία παρά την ταχύτητα – και ενδεχομένως τα τρεξίματα – του Γκριγκαλασβίλι, άφησε στο παιχνίδι τον Κολαούτι για να σπάζει τις γιόμες και έχοντας την ελπίδα να απειλήσουμε σε κάποιο στημένο. Τέλος, απομόνωσε το Φοφανά στο αριστερό άκρο της επίθεσης δίχως να του επιβάλει να επιστρέφει και να δίνει βοήθειες στο αριστερό άκρο της άμυνας.
Έτσι, αναπόφευκτα η Ανόρθωση ήταν διάτρητη τόσο από τα άκρα όσο και από τον άξονα. Αριστερά ο Αβραάμ μόνος και αβοηθήτος έγινε γιο-γιο ουκ ολίγες φορές από τους Μοντέιρο και Αϊρόσα, με το Φοφανά να είναι απλός θεατής. Στον άξονα οι μέσοι της ΑΕΛ έκαναν πραγματικό πάρτι, ο «κιτρινισμένος» Αλέξα παρακολουθούσε, ο Μάκος έτρεχε και δεν ήξερε ποιο να μαρκάρει και ο Γκαρσία προσπαθούσε να καταλάβεις ποιος είναι ο ρόλος του στο γήπεδο. Όσο για δεξιά άστα να πάνε, τουλάχιστον εκεί ο Παβίσεβιτς έπαιρνε βοήθειες και από τον Μάκο.
Στα ματς που μένεις με 10 ποδοσφαιριστές αναπόφευκτα πρέπει να κλείσεις του διαδρόμους προς την εστία σου, να δώσεις έμφαση στην αμυντική συμπεριφορά και να προσπαθήσεις να κλέψεις το ματς στην κόντρα. Κάτι τέτοιο δεν είδαμε χθες στην Ανόρθωση, η ομάδα αμυντικά είναι αδούλευτη και το φωνάζει. Δυστυχώς είτε το θέλουμε είτε όχι, η άμυνα κερδίζει πρωταθλήματα και σε βάζει ομίλους.
