Όταν ο προπονητής μιας ομάδας πριν κλείσει το πρώτο δεκαήμερο του Νιόβρη μιλά για μεταγραφές, τότε μάλλον κάτι πήγε στραβά το καλοκαίρι. Όχι, δεν εννοούμε μόνο την Γκέφλε, αλλά το τι προηγήθηκε του στραπάτσου και έτη περισσότερο τι ακολούθησε. Ξέρουμε ότι ενοχλούν, αλλά κάποιοι πρέπει να τ’ ακούσουν και πάλι.
Η ομάδα ξεκίνησε με πλάνο (;) 1,5 εκατομμυρίου ευρώ για μισθολόγιο. Τέτοιο πράγμα ήταν βέβαια αδύνατο, αλλά αφού η Συνέλευση έδωσε την έγκρισή της, ξεκινήσαμε. Επιλέξαμε να μην κρατήσουμε τη δοκιμασμένη – με τα καλά και τα κακά της – λύση Πάμπου Χριστοδούλου, αλλά να πορευτούμε με τον Χριστάκη Κασσιανό. Μέχρι η ομάδα να φύγει για προετοιμασία, οι μεταγραφές Κασσιανού ήταν οι Μαραγκός, Παβίσεβιτς, Γκριγκαλασβίλι, Φοφανά και Μαρσίνιο. Αν και είπε ότι δεν θα έπαιρνε παίχτη από δοκιμαστικά, τελικά ο τελευταίος δοκιμάστηκε και αποκτήθηκε. Επιλογή ποιού άραγε;
Όπως και να ‘χει, με 1,5 εκατομμύριο μισθολόγιο, αναλόγως καλές ήταν οι κινήσεις μας. Μέναμε / δεν μέναμε κατηγορία. Όταν η ομάδα έφυγε για την προετοιμασία, ξεκίνησε το μεταγραφικό πολυβόλο καταστρατηγώντας κάθε απόφαση της Συνέλευσης: Κολαούτι, Σουσιάν, Μάκος, Δημητρίου, Γκαρσία! Προφανώς δεν ήταν επιλογές του προπονητή, σε διαφορετική περίπτωση ο κ. Κασσιανός θα έπαιρνε και ένα κεντρικό αμυντικό, με βάση πάντα τα όσα έλεγε πέρσι. Η πλάκα ήταν που μας έλεγαν ότι δεν έκαναν και υπέρβαση, για να έρθουν οι ίδιοι να αναιρέσουν εαυτούς στην πορεία.
Το κακό έγινε και οι Σουηδοί μας έδειξαν την πόρτα εξόδου από την Ευρώπη. Μας πέταξαν από τέσσερις ορόφους ύψος κι εμείς ψάχναμε το λάθος. Αντί όμως να φέρουμε έστω και τότε κάποιον που έχει την επιστημοσύνη να το εντοπίσει και να διορθώσει τα πράγματα, μείναμε πιστοί λάτρεις των τύπων και του Καταστατικού. Αγνοώντας τον περί Σωματείων νόμο, κάναμε 15 μέρες διάλειμμα μέσα στον Αύγουστο και φέραμε στο τέλος του προπονητή. Πότε ν’ αξιολογήσει την ομάδα ο άνθρωπος και πότε να κάνει μεταγραφές;
Λίγο ο ενθουσιασμός της πρεμιέρας και η υποτίμηση από την αντίπαλο, κάτι ο αποπροσανατολισμός του Απόλλωνα στη δεύτερη αγωνιστική, μας έφεραν έξι βαθμούς μπροστά. Έκτοτε, η ομάδα έμεινε στάσιμη. Τα φορτώσαμε στον κόκορα και οι αντίπαλοι άρχισαν ένας ένας να μας προσπερνούν. Μαύρα φίδια μας ζώνουν, αφού αν πέρσι ο κατήφορος ξεκίνησε το Φεβρουάριο, φέτος μοιάζει ν’ άρχισε απ’ τον Οκτώβρη!
Θα μου πείτε ξαναπεράσαμε φουρτούνες, ακόμη και τόσο νωρίς. Ναι, αλλά τότε τα ταμεία δεν ήταν τρύπια, οι παράγοντες είχαν χρήματα αφού οι δουλειές πήγαιναν σχετικά καλά και στον κόσμο είχε απομείνει έστω ίχνος εμπιστοσύνης. Τώρα;
Τώρα να βάζουμε το σταυρό μας και ν’ ανάβουμε κανένα κεράκι στο μπόι του Ζόρζε Κόστα. Όσοι ίσως ελπίζουν σε αποδέσμευσή του, ας βρουν τον τρελό που θα ‘ρθει ν’ αναλάβει αυτή την ομάδα, η οποία παίζει το χειρότερο ποδόσφαιρο απ’ την πρώτη οκτάδα και οι ίδιοι οι παράγοντες της λένε ότι έχει φετινό έλλειμμα τέσσερα εκατομμύρια.
Ο Θεός να βάλει το χεράκι του να πιάσει τους παίχτες το φιλότιμο, να κάνει ο Ζόρζε Κόστα την αυτοκριτική του και – ίσως το πιο σημαντικό απ’ όλα – να καταφέρει η διοίκηση να ξεπεράσει τα ανυπέρβλητα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Σύλλογος. Διότι, εκεί είναι το μεγάλο ντέρμπι…
