Επί Ζόρζε Κόστα, η Ανόρθωσις αγωνίζεται με το γνωστό 4-1-2-3 ή αλλιώς 4-1-4-1. Ένας κόφτης μπροστά στην αμυντική τετράδα (ως επί το πλείστον ο Μάκος), δυο ποδοσφαιριστές σε πιο ελεύθερο ρόλο μπροστά του (Αλέξα και Γκαρσία ή Γκριγκαλασβίλι) και μια τριπλέτα επιθετική.
Στις πρώτες δυο αγωνιστικές της φετινής περιόδου, όπου είχαμε και αυξημένη έγνοια για την άμυνα, με το κέντρο να είναι πιο πίσω και τις γραμμές πιο κοντά, μας βγήκε. Χαρακτηριστικά σ’ εκείνα τα παιχνίδια, ο Γκαρσία σε πάρα πολλές φάσεις λειτούργησε ως αμυντικό χαφ, αφού έκανε ίσως περισσότερη δουλειά αναχαιτίζοντας, παρά προσπαθώντας να βγάλει μπροστά την ομάδα.
Έκτοτε, τα πράγματα άλλαξαν. Η ομάδα παρουσιάζεται κομμένη στα δυο. Μπροστά, είναι η μια Ανόρθωση. Αυτή με τον «killer» κεφαλοσφαιριστή στο αντίπαλο τετράγωνο, η οποία περιμένει είτε τις επελάσεις του Φοφανά, είτε τις μπαλιές του Κάλβο. Πέραν του Γκαρσία ή του Γκριγκαλασβίλι, έχει και το πλεονέκτημα του Αλέξα, ο οποίος χώνεται ως δεύτερος επιθετικός στα τετράγωνα ή περνά ακόμα και στο φτερό της επίθεσης. Η ταχύτητά του ωστόσο, δεν του επιτρέπει να γυρνά πίσω και να μαρκάρει.
Από το κέντρο πίσω είναι η… άλλη Ανόρθωση. Αυτή στην οποία υπάρχει μόνο ο Γρηγόρης Μάκος, ο οποίος προσπαθεί να συμμαζέψει τ’ ασυμμάζευτα, μόνος στο κέντρο. Η αμυντική τετράδα πάσχει, σε σημείο απελπισίας. Όχι απλά δεν έχει συνεισφορά στο επιθετικό κομμάτι – η σέντρα του Άντιτς στο 1-0 χθες ήταν η εξαίρεση και όχι ο κανόνας – αλλά πλέον ούτε αμυντικά δεν τα βρίσκουν. Ταχύτητα χελώνας, αδυναμία να κάνουν παιχνίδι, τυφλά διωξίματα, όλα συνθέτουν μια εικόνα τραγική.
Χθες, καταφέραμε να δεχτούμε δυο γκολ από μια ομάδα η οποία τόσα είχε βάλει σ’ έξι αγωνιστικές. Μάλιστα, το δεύτερο μας το έβαλαν παίζοντας με δέκα, αφού ο Πιερέττης ήταν εκτός γηπέδου τραυματίας!
Προφανώς κάποια πράγματα πρέπει να αλλάξουν. Τα πρόσωπα για την ώρα είναι αδύνατο, άρα θα πρέπει να αλλάξει η τακτική. Έρχονται παιχνίδια με ομάδες που δεν είναι στη ζώνη της διαβάθμισης κι αν πάμε μ’ αυτά τα μυαλά, θα έχουμε άλλα. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να αμυνόμαστε με ένα μόνο κόφτη, το Μάκο. Δεν γίνεται ο Αλέξα να είναι διαρκώς στο αντίπαλο τετράγωνο. Δεν είναι δυνατόν τα επιθετικά άκρα να μην έχουν επαρκείς επιστροφές.
Διαφορετικά όλοι οι αγώνες μας θα είναι ροντέο. Επιθέσεις εμείς, επιθέσεις οι αντίπαλοι κι όποιος αντέξει. Μόνο που με την άμυνα που έχουμε και τη δυσκολία να σκοράρουμε πλην του Κολαούτι, δύσκολα θα είμαστε εμείς αυτοί που θ’ αντέξουν…
