Η δημοσιογράφος του Σούπερ Σπορ προσπάθησε το μεσημέρι να εκμαιεύσει από τον Αλέξανδρο Αλεξάνδρου δήλωση ότι πάμε για πρωτάθλημα. Βέβαια, αντίστοιχη δήλωση δεν προσπάθησε να πάρει από εκπροσώπους άλλων μεγάλων ομάδων που βρίσκονται 6 ή 8 βαθμούς από την κορυφή, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Η τελική απάντηση του υπεύθυνου επικοινωνίας μας σε αυστηρό τόνο, ήταν η εξής:
«Ουδέποτε φέτος έχω δηλώσει ότι στόχος είναι το πρωτάθλημα και στο σταθμό σας μιλώ σχεδόν καθημερινά. Ο πρώτος στόχος είναι η επιβίωση του σωματείου. Έχουν γίνει μειώσεις και ουδέποτε κάναμε λόγο για τίτλο. Αυτό που είπαμε είναι ότι θα παλεύουμε κάθε παιχνίδι ξεχωριστά. Θέλουμε οι ποδοσφαιριστές, να βγάζουν το μέγιστο στον αγωνιστικό χώρο και όπου μας βγάλει».
Είναι φανερό ότι μετά τα περσινά, όλοι στην Ανόρθωση είναι πιο… μαζεμένοι στις δηλώσεις, έστω κι αν οι στόχοι της ομάδας είναι αυτονόητοι. Δηλαδή, μια ομάδα που πέρσι τερμάτισε δεύτερη, ενώ καθ’ όλη τη διάρκεια της περιόδου ήταν πρώτη και μάλιστα στο +6, δεν μπορεί παρά φέτος να έχει στόχο τον τίτλο. Τον κάθε εγχώριο τίτλο.
Ναι μεν είπαμε ότι πάμε σε οικονομική εξυγίανση τον περασμένο Μάιο, ωστόσο στη συνέχεια ας μη ξεχνούμε ότι ανεβάσαμε τον πήχη. Όχι εμείς, οι διοικούντες. Αυτό άλλωστε παραδέχτηκε και ο Σάββας Κάκος στη Γενική Συνέλευση της 13ης του Αυγούστου. Ότι βλέποντας τη μη ανταπόκριση του κόσμου στις πρώτες κινήσεις, στην πορεία κάναμε υπερβάσεις (η λέξη χρησιμοποιήθηκε έτσι ακριβώς).
Προφανώς μετά το κάζο με την Γκέφλε, «μαζευτήκαμε» εκ νέου. Πού να μιλήσεις για πρωτάθλημα μετά την τεσσάρα; Πλην όμως, σε δηλώσεις τους οι διοικούντες (οι οποίοι άλλωστε δεν άλλαξαν κατά 90%) μίλησαν για πάρα πολύ καλή ή ακόμα και φοβερή ομάδα (οι λέξεις χρησιμοποιήθηκαν έτσι ακριβώς) που φτιάξαμε. Έστω κι αν τώρα κατανόησαν εκ νέου την ανάγκη για περισυλλογή, οι παίχτες που έχουν αποκτηθεί, από την στιγμή που πληρώνονται κανονικότατα, έχουν υποχρεώσεις. Κι εμείς, φυσιολογικά, έχουμε απαιτήσεις.
Εντάξει, ας μείνουμε μακρυά από την πίεση του τίτλου ντε και καλά αφού φοβούνται τη λέξη ή καλύτερα την αποτυχία. Όμως αυτό δεν μπορεί να συσχετίζεται με τις εμφανίσεις απέναντι σε ομάδες Β΄ κατηγορίας. Οφείλουμε να ανταποκρινόμαστε αν όχι στην υποχρέωση του πρωταθλητισμού, τουλάχιστον στην υποχρέωση να τιμούμε τη φανέλα που φέρουμε. Μια φανέλα πολύ πιο βαριά από οποιονδήποτε τίτλο…
ΥΓ: Αν μας έλεγε κάποιος πριν ακριβώς 5 χρόνια τέτοιες μέρες, αρχές του Νιόβρη, ότι σε πέντε χρόνια θα φοβόμαστε να μιλήσουμε για τίτλο και θα συζητούμε για οικονομική εξυγίανση, τι θα του λέγατε;
