Το χθεσινό παιγνίδι απέναντι στην ΑΕΛ ήταν το μοναδικό που ο γράφων θυμάται την Ανόρθωση να μην δημιουργεί ούτε και μία ευκαιρία! Κυριολεκτικά ούτε και μία ευκαιρία, εκτός αν ονομάζεται τέτοια το φάουλ του Αβραάμ. Και πως άλλωστε να γίνουμε επικίνδυνοι για τους αντιπάλους, όταν ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ τρόπος επίθεσής μας χθες ήταν η γιόμα στον Κολαούτι και το σπάσιμο στα δύο άκρα της μπάλας, όταν και εφόσον έπαιρνε την κεφαλιά από τα θηρία Ουόν και Ντεντέ, δηλαδή σπανίως.
Δυστυχώς, ένα τρικ του Ζόρζε Κόστα για το οποίο κάναμε αναφορά τις προηγούμενες εβδομάδες, έχει καταντήσει σήμερα ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο επιτίθεται η ομάδα. Και απέναντι στην ΑΕΛ με τα ψηλά κορμιά ήταν λογικό και επόμενο πως έτσι φάσεις θα γίνονταν παιγνίδι για τη Λεμεσιανή ομάδα. Και όταν αυτό γίνεται συνέχεια, τότε δεν είναι και πυρηνική επιστήμη να βρει ο αντίπαλος προπονητής τον τρόπο να σε αντιμετωπίσει.
Δυστυχώς σαν ομάδα παρουσιάζουμε τεράστιο πρόβλημα ως προς τη δημιουργία φάσεων μέσα από το ομαδικό παιγνίδι. Χθες που εξουδετερώθηκαν οι μεσοεπιθετικοί της ομάδας μας δεν είχαμε ούτε και τις επιθετικές αναλαμπές που είδαμε στα προηγούμενα παιγνίδια. Ας ελπίσουμε πως στο κενό που υπάρχει τώρα προπονητής και ποδοσφαιριστές θα βρουν την άκρη και θα παρουσιάσουν μία καλύτερη συνέχεια…
