Τι να πρωτοπεί κάποιος και πώς να σβήσει αυτή η πικρία που νιώθουμε από το απόγευμα του Σαββάτου; Η Αέλ πήρε δίκαια τη νίκη απέναντι σε μια ομάδα χωρίς πάθος και χωρίς καμιά όρεξη να διεκδικήσει κάτι από τον αγώνα. Μια Ανόρθωση που δεν βλεπόταν και που σίγουρα δεν θύμιζε Ανόρθωση…
Περίμενα ότι μετά τον αγώνα κυπέλλου με την Δερύνεια τα πράγματα θα έφτιαχναν και ότι απλά υποτιμήσαμε για αυτό και φτηνά τη γλυτώσαμε. Μετά ήρθε η ήττα από τον Αποέλ που εκεί μου έφταιξε η αστοχία των Φοφανά και Κάλβο και μετά το παραλίγο στραβοπάτημα από την Άχνα που η δικαιολογία μου ήταν η κακή μέρα που βρέθηκε η ομάδα.
Μετά τον αγώνα του Σαββάτου, δυστυχώς οι δικαιολογίες τελείωσαν. Με μια άμυνα που έμπαζε από παντού, σκληρά φάουλ, ανύπαρκτο κέντρο, καμία επιθετική ευκαιρία. Η χειρότερη εμφάνιση που είχαμε φέτος και σε πρωτάθλημα και σε κύπελλο. Ούτε η επίσκεψη στην Αμμόχωστο βοήθησε τους ποδοσφαιριστές μας, ούτε η στήριξη του κόσμου, που παρά τις κακές εμφανίσεις βρισκόταν στο πλευρό της ομάδας. Τα πράγματα είναι σοβαρά και εύχομαι σύντομα να αλλάξουν αλλιώς θα πάμε νωρίς για μπάνια και μάλιστα χειμερινά.
Εύχομαι ο κύριος Ζόρζε Κόστα να εκμεταλλευτεί τη διακοπή του πρωταθλήματος και να προσπαθήσει να βελτιώσει τα κενά της ομάδας, που δυστυχώς δεν είναι και λίγα. Αντιμετωπίζουμε την Άεκ στο Αντώνης Παπαδόπουλος και δεν θα είναι εύκολος αγώνας. Η απώλεια βαθμών θα είναι καταστροφική τόσο για τους στόχους μας (όποιοι και να είναι) όσο και για την ψυχολογία της ομάδας και του κόσμου. Ο δρόμος είναι ακόμη μακρύς και παρόλο που η ομάδα έπαψε να θυμίζει Ανόρθωση, εμείς δεν θα πάψουμε ποτέ να ελπίζουμε και να είμαστε στο πλευρό της.
