Πέραν από την αναστάτωση – και την ευκαιρία για γκρίνια – που είχαμε με την περίπτωση Στόιλοφ και την απρόσμενη(;) δικαστική εξέλιξη, καλό είναι να αντλήσουμε κάποια διδάγματα. Με την ελπίδα αυτά τα διδάγματα να είναι… ανώδυνα, εάν τα πράγματα εξελιχθούν κατ’ ευχήν στο CAS.
Το πρώτο δίδαγμα είναι το θέμα εμπιστοσύνη. Κατά τον γράφοντα, ο Βούλγαρος ήταν αν όχι ο καλύτερος τεχνικός που ήρθε στην Ανόρθωση στη μετά-Κετσπάγια εποχή, τουλάχιστον από τους καλύτερους. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ήταν και άγιος! Το καλοκαίρι αφέθηκε να κάνει ότι θέλει στο μεταγραφικό κομμάτι, με αποτέλεσμα να έρθουν στην ομάδα παίχτες όπως οι Τόμασιτς και Ιβάνκοφ, που είχαν περάσει το… όριο συνταξιοδότησης! Από την ομάδα μοντέλο που βλέπαμε στο πρώτο εξάμηνο της παρουσίας του με το όμορφο ποδόσφαιρο, η Ανόρθωσις δεν βλεπόταν το καλοκαίρι. Βέβαια, για να λέμε και του… Βούλγαρου το δίκαιο, δεν τους έφερνε με το ζόρι. Κάποιοι υπέγραφαν τα κλειστά διετή συμβόλαια με τις παχουλές απολαβές! Ενώ κι ο ίδιος είχε παράπονα για την κατάσταση που επικρατούσε στο σύλλογο…
Έπειτα, είναι το θέμα υπομονή. Τι καταλάβαμε που διώξαμε τον Στόιλοφ; Η χρονιά εκείνη κύλησε χαμένη και την επόμενη ο διάδοχός του, Ρόνι Λεύι, με τη σούπερ ομάδα που έφτιαξε απέτυχε κι αυτός να πάρει κάποιο τίτλο. Έφυγε τελικά κι ο Λεύι για να ζήσουμε τα… καλοκαιρινά και τώρα νέα αρχή με Ζόρζε Κόστα. Θα μου πείτε «ναι, μα ο κόσμος έβραζε, ήθελε κεφάλια επί πίνακι». Εκεί θα φανεί η «μαγκιά» μιας διοίκησης. Πρώτα να μην αφήσει τα πράγματα να εξελιχτούν ως εκεί, αλλά και αν γίνει το κακό, να μπορέσει να λάβει ανώδυνα για το Σύλλογο μέτρα.
Κάπου θα πρέπει να καθαρίσουμε το μυαλό μας και να σκεφτούμε τι θέλουμε και πως θα το κατακτήσουμε. Αυτή την ώρα, για την Ανόρθωση προέχει η οικονομική εξυγίανση. Να δοθεί στον προπονητή ο χρόνος αλλά και τα μέσα – στο μέτρο του δυνατού – ώστε να κριθεί η δουλειά του σε βάθος χρόνου. Εντάξει, δεν λέμε αν η ομάδα – ο μη γένοιτο – πιάσει τον κατήφορο να μένουν οι προπονητές ακλόνητοι, αλλά ούτε και ν’ αλλάζουν μεσοχρονιάς σαν τα πουκάμισα. (Να δούμε βέβαια και αν ο γράφων το θυμηθεί αυτό στην πρώτη στραβή).
Πρέπει να υπάρχει η σχετική υπομονή και στήριξη. Εμπιστευόμαστε μεν τον τεχνικό της ομάδας, όπως και τους παίχτες, αλλά τους ελέγχουμε και τους εποπτεύουμε. Ας ελπίσουμε η διοίκηση Πουλλαΐδη να κινηθεί σε αυτό το μοτίβο και να πετύχει. Δεν έχουμε και άλλη επιλογή άλλωστε!
