Με αφορμή την παραίτηση Αχιλλέα Νικολάου και την ανάληψη της προεδρίας του σωματείου από τον Χρίστο Πουλλαΐδη επιχειρούμε μια σύντομη αναδρομή για τα άτομα που κάθισαν στην ηλεκτρική καρέκλα του προέδρου αλλά και του προπονητή της Ανόρθωσης την τελευταία πενταετία.
Δυστυχώς, εμείς που ανοίξαμε τα μάτια στις υπόλοιπες ομάδες με την πετυχημένη συνταγή της σταθερής διοίκησης και σταθερού προπονητικού τιμ, τα βγάλαμε μόνοι μας αφού μετά από τους Κετσπάγια και Παντελή στην ομάδα μας έγινε παρέλαση προπονητών και προέδρων.
Συνολικά την τελευταία πενταετία ανέλαβαν την ομάδα μας 10 προπονητές ενώ στην διοίκησή της βρέθηκαν 8 προέδροι, ενδεικτικό της αστάθειας σε όλους τους τομείς. Είναι πλέον επιτακτική ανάγκη να γυρίσουμε στο μοντέλο που μας έδωσε τις σημαντικότερες επιτυχίες στην ιστορία του συλλόγου. Σταθερή διοίκηση – Σταθερός προπονητής.
Από τον πάγκο της ομάδας μας πέρασαν οι Μίντεντορπ, Μούσλιν, Νικολάου, Όγιος, Κρισμάρεβιτς, Στόιλοφ, Λεύι, Χριστοδούλου, Κασσιανός και τώρα τα ηνία είναι στον Ζόρζε Κόστα ενώ στον προεδρικό θώκο έκατσαν οι Κρίς Γεωργιάδης, Αντώνης Δημητρίου, Κυριάκος Κκούσιος, Κίκης Χρυσάφης, Κίκης Κωνσταντίνου, Σάββας Κάκος, Αχιλλέας Νικολάου και από σήμερα ο Χρίστος Πουλλαΐδης.
Επιτυχία στα προαναφερόμενα έτη, καμία. Ο κάθε προπονητής έφερνε τους δικούς του ποδοσφαιριστές, με τον επόμενο να τους διώχνει και να φέρνει άλλους. Ο κάθε πρόεδρος λειτουργούσε με τον δικό του τρόπο, αναιρώντας το έργο του προηγούμενου προέδρου και το αποτέλεσμα όλων αυτών των ενεργειών είναι η επικίνδυνα κακή οικονομική κατάσταση του σωματείου αλλά και ο διχασμός ακόμη και του κόσμου της ομάδας.
Ευελπιστούμε πως αυτή την φορά δεν θα γίνουμε θεατές ενός ακόμη επαναλαμβανόμενου σεναρίου όπου μετά από μια αποτυχημένη χρονιά να γίνονται ριζικές αλλαγές σε διοίκηση – προπονητή και ποδοσφαιριστές.
Κάποιοι επιτέλους πρέπει να καταλάβουν ότι βρίσκονται στην πυραμίδα του Σωματείου που ονομάζεται Ανόρθωση Αμμοχώστου με ότι αυτό συνεπάγεται.
