Με χιουμοριστικό ύφος και καθόλου όρεξη για μπηχτές σε πρώην προπονητές και διοικήσεις, επιχειρούμε μια αναδρομή από το 2000 μέχρι και σήμερα με αναφορά για τις καυτές ποδοσφαιρικές πατάτες που ευδοκίμησαν στο Αντώνης Παπαδόπουλος. Παίχτες που ήρθαν μετά βαΐων και κλάδων και μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις με τους εκπροσώπους τους αλλά τελικά έφυγαν από την ομάδα μας κακήν κακώς. Μερικοί εξ΄ αυτών κοινή συναινέσει κάποιοι άλλοι όμως με το αζημίωτων. Στο ψητό λοιπόν με τις πατάτες, αρχής γενομένης με το έτος 2000.
2000-2001: Με προπονητή τον Μιτόσεβιτς ανοίγουμε την ενότητα με τον Ντέγιαν Πάβλοβιτς. Με παρουσία στα γήπεδα της Σουηδίας αλλά και στην Καβάλα επιχειρήσαμε να λύσουμε το επιθετικό μας πρόβλημα. Έβλεπε την μπάλα από το 194εκ ο άτιμος αλλά την μπάρρα δυσκολευόταν να την δει. Ήρθε για να αντικαταστήσει τον μεγάλο Μάικ Ομπίκου και αν και έκανε εντυπωσιακό ξεκίνημα στην πορεία μας τα χάλασε.
2001-2002: Προπονητής της ομάδας αναλαμβάνει ο Πολωνός Γιόνας Βούιτσιχ και η τότε διοίκηση του παρουσιάζει για επιθετικό, τον Γερμανό αμυντικό της Osnabrück Άντονι Χέι . Με θητεία σε Φορτούνα, Σάλκε και Μπίρμινχαμ θα επρόκειτο σίγουρα για μια εξαιρετική περίπτωση. Υψηλόβαθμο στέλεχος και συνεργάτης του προέδρου Κίκη Κωνσταντίνου είδε αγωνιζόμενο τον Χέι και εισηγήθηκε τότε την απόκτησή του. Η συνέχεια γνωστή…
2002-2003: Η επόμενη σαιζόν βρίσκει τον Νικολάι Κοστώφ να βρίσκεται στο τιμόνι της Ανόρθωσης έχοντας ήδη κατακτήσει το κύπελλο την προηγούμενη χρονιά. Ο Χάρης Χαραλάμπους είχε φύγει ένα χρόνο νωρίτερα ωστόσο αριστερό μπακ επιπέδου Ανόρθωσης δεν είχε αποκτηθεί. Έτσι λοιπόν ο Βούλγαρος μετά από δοκιμαστικά απέκτησε τον Ολλανδό Μάρβιν Μπρούσγουϊκ. Ο ιπτάμενος ήταν ένας ζωντανός κίνδυνος παραγωγής πέναλτι και μετά που ανέβασε ρυθμούς τραυματίστηκε για να τον δούμε ξανά στο τέλος της σαιζόν. Πάντως, ο Ολλανδός, μπορούμε να πούμε ότι αγαπήθηκε από τους φίλους της ομάδας!
2003-2004: Πανομοιότυπο ξεκίνημα με την προηγούμενη χρόνια, μόνο που ο Ανδρέας Μιχαηλίδης είχε λιγότερα χρήματα στη διάθεση του για μεταγραφές και ως εκ τούτου ήταν στην αναζήτηση καλών αλλά φθηνών ποδοσφαιριστών. Για παρτενέρ του Βέτραν Πέλιτς επέλεξε τον Ούγγρο διεθνή Ρόμπερτ Βάλνερ με πέρασμα από την Μπόκα Τζούνιορς. Άνθρακας εν τέλει ο θησαυρός καθώς ο Ούγγρος στο τρίμηνο παρουσίας του στην Ανόρθωση ήταν κάτι παραπάνω από άστοχος. Σκόραρε μόνο στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος κόντρα στην Αναγέννηση Δερύνειας.
2004-2005: Νταβίντ Τσαλάτζε. Αποτέλεσε προσωπική επιλογή του Τιμούρ Κετσπάγια, ενίοτε διεθνής με την Εθνική ο Γεωργιανός φορ είχε τα εχέγγυα να συναγωνιστεί με τον Φρούσσο για την θέση στην κορυφή της επίθεσης. Ωστόσο από την μια το γεγονός ότι μας ήρθε υπέρβαρος και από την άλλη ότι ο Φρούσσος δεν έδινε ευκαιρία αμφισβήτησης κατέστησαν τον Γεωργιανό με το παρουσιαστικό του να θυμίζει Mr Bean να μένει μεταξύ πάγκου και κερκίδας. Ωστόσο στο μοναδικό του τέρμα που σημείωσε συνέδεσε το όνομα του με την επική ανατροπή του Παφιακού απέναντι στην Α.Ε.Π.
2005-06: Σκληρός ο ανταγωνισμός αυτή την χρονιά. Ο Κετσπάγια κάτω από την πίεση της φυγής του Κινκλάτζε προχώρησε άμεσα σε δύο μεταγραφές, του διεθνούς Κοσταρικάνου Στήβεν Μπράις και του διεθνούς Ούγγρου επιθετικού Αττίλα Τόκολι. Ο πρώτος αν και μουντιαλικός το 2002 πήρε κάτι λεπτά συμμετοχής με την ΑΠΕΠ και με την Παλέρμο στην Ιταλία αλλά στην συνέχεια εξαφανίστηκε. Για τον δεύτερο, το όνομα του σκόρπισε ενθουσιασμό καθώς ήταν γνωστός στο κυπριακό κοινό από τις αναμετρήσεις της Φερεντσβάρος με την ΑΕΛ. Ο Τσάρτας έλεγε στον Κετσπάγια ότι είναι μεγάλη παικτούρα ωστόσο η πορεία έδειξε πως ήταν καλός παίκτης μα τεμπέλης και άστατος χαρακτήρας. Δεν έπιασε ούτε στην Ανόρθωση αλλά ούτε στην ΑΕΛ που πήγε λίγους μήνες αργότερα. Όσο για τον Καμπάνταη αυτό τον βγάλαμε εκτός συναγωνισμού. Επιλέγουμε Στήβεν Μπράις.
2006-07: Ήρθε για να ρίξει τα τσιμέντα. Μεγάλο όνομα, με τεράστια καριέρα. Ο λόγος για τον Μάριο Ζαρτέλ. Ωστόσο κατά την εξάμηνη παραμονή του στην Κύπρο ψυχαγώγησε τον κόσμο με τα καμώματα του στις προθερμάνσεις παρά με τα γκολ που πέτυχε σε αδιάφορους ουσιαστικά αγώνες.
2007-2008: Αναθεματισμένη ήταν η θέση του αριστερού μπακ. Λίγο η αστάθεια του Χάτζι και τα τερτίπια του Κάριτς έκαναν απεγνωσμένα τον Τιμούρ να ψάχνει για αριστερό μπακ. Ο κλήρος έπεσε στον Κωνσταντίνο Λουμπούτη με παρουσία στα ιταλικά γήπεδα με τα χρώματα της Περούτζια. Ωστόσο ο Ελλαδίτης δεν ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις του καραφλού και έτσι αποχώρησε με λιγοστές συμμετοχές τρεις μήνες μετά. Το μόνο που έχουμε να θυμόμαστε είναι η φάση με την Τόττεναμ στο Λονδίνο όπου το Ball-boy του πέταξε την μπάλα εκεί….που δεν πρέπει και η γκριμάτσα του έκανε τον γύρο του κόσμου μέσα από το youtube.
2008-2009: Από μια ομάδα που πρέσβευσε την Κύπρο στην ελίτ του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου θα ήταν ύβρις αν εντοπίζαμε κάποιον που απέτυχε. Ακόμα και αυτός ο Τικίνιο, ήταν ο παίκτης που έδωσε την μαγική κάθετη για το 3-0 του Σόσιν κόντρα στην Ραπίντ Βιέννης. Το χωράφι το αφήσαμε ακαλλιέργητο εκείνη την σεζόν και δεν εισήξαμε πατάτες. Μακάρι όμως να ήταν η κάθε χρονιά σαν κι αυτή.
2009-2010: Τα όσα έγιναν στο σωματείο είναι γνωστά αφού ακόμη ψάχνουμε να βρούμε την χαμένη μας ταυτότητα. Η μετά Τιμούρ Κετσπάγια εποχή ήταν γεγονός. Καυτή πατάτα ήταν από μόνη της η πρόσληψη του Έρνστ Μίττεντορπ. Για τα καθαρά αγωνιστικά τον τίτλο κερδίζει με διαφορά ο Κρίς Άλτερ. Από περγαμηνές στα Γερμανικά γήπεδα με την Άαλεν, άλλο τίποτα αλλά στον αγωνιστικό χώρο… ούτε καν τον είδαμε. Υπόγραψε συμβόλαιο και συνόδευσε τον Μίττεντορπ στην έξοδο με διαφορά μόλις μιας βδομάδας.
2010-2011: Η διοίκηση Κυριάκου Κκούσιου πόνταρε – ρίσκαρε και έχασε με τις επιλογές των δύο προπονητών. Γκιγιέρμο Άνχελ Όγιος και Μπόμπαν Κρισμάρεβιτς. Ο πρώτος μας κουβάλησε καλούς παίκτες με βάση το διαθέσιμο προϋπολογισμό αλλά και πάλι έλαμψε μια πατάτα. Το όνομα αυτού Γκαμπριέλ (Μπιέλ) Μεδίνα ή αλλιώς ο γιός του ανέμου κατά τους διοικούντες. Ίσως ο χειρότερος αμυντικός που πέρασε ποτέ από την ομάδα μας. Ο δεύτερος ουσιαστικά μας έθεσε δύο σπουδαία ταλέντα εκτός των πλάνων του. Νταμιάν Λίζιο και Ρικάρδο Λαβόρδε. Εν τέλει πάλι καλά που γλιτώσαμε τον Κολομβιανό.
2011-2012: Συνεχίζοντας από εκεί που έμεινε ο Στάνιμιρ Στόιλοφ έφερε εκ νέου στην ομάδα ακριβούς ποδοσφαιριστές. Έτσι θα του χρεώσουμε με διαφορά την πατάτα που ακούει στο όνομα Ντίμιταρ Ιβάνκοφ. Ένας τερματοφύλακας με παρουσία σε μεγάλες ομάδες της Ευρώπης δεν δικαιολογεί την παρουσία του στον επαναληπτικό αγώνα στα Σκόπια με την Ραποτνίσκι.
2012-2013: Η περίοδος Λέβι είναι γεγονός. Ίσως ο καλύτερος προπονητής από τους υπόλοιπους πλην φυσικά του μεγάλου Τιμούρ. Από τις μεταγραφές του δεν μπορεί να έχει κανένας παράπονο. Αν θέτετε στο τραπέζι το όνομα του Εμίλ Ζούλα, ο πανύψηλος φορ αν και βγήκε προς τα έξω ότι ήταν «εκλεκτός» του Λέβι εντούτοις όσοι γνωρίζουν καλά θα θυμούνται ότι το συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής ήταν μεταγραφικός στόχος του Βούλγαρου Στόιλοφ. Αν μπορούμε να χρεώσουμε κάποιου το τίτλο της πατάτας, με επιφύλαξη αναφέρουμε το όνομα του Ρουί Ντουάρτε.
2013-2014: Παρά τα λάθη των περασμένων ετών ούτε και φέτος τα αποφύγαμε. Δοκιμάστηκε αρκετές μέρες, υπόγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με προπονητή τον Χριστάκη Κασσιανό ο οποίος έδωσε την εντολή να αποδεσμευτεί στον ένα μήνα παρουσίας του στην ομάδα μας. Ο λόγος για τον Βραζιλιάνο Μαρσίνιο.
Το κείμενο δυστυχώς θα ανανεώνεται…
