Με μόλις μία νίκη που χρονολογείται από τον περσινό Σεπτέμβριο, η Εθνική μας, ο καθρέπτης δηλαδή του κυπριακού ποδοσφαίρου, βρίσκεται στον πάτο του πέμπτου ομίλου για το Παγκόσμιο του 2014, με τέσσερις βαθμούς.
Πέραν από τα όποια άλλα τακτικά ή τεχνικά λάθη που δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος να αναλυθούν, η πραγματικότητα είναι πως η Κύπρος είναι γυμνή από γηγενείς ποδοσφαιριστές πρώτης γραμμής. Στις μεγάλες ομάδες του τόπου οι οποίες κάνουν πρωταθλητισμό ή συμμετέχουν στα ευρωπαϊκά κύπελλα, μετά βίας παίζουν δυο άντε τρεις Κύπριοι. Φανταστείτε ακόμα ότι στην εντεκάδα της Εθνικής, αγωνίζονται και τρεις ξένοι, κυπροποιημένοι!
Η κάθοδος των ξένων μπορεί να έφερε άνοδο στο επίπεδο του πρωταθλήματος και προφανώς η χρησιμοποίηση κοινοτικών μας εκτόξευσε στα ύψη. Ας μην ξεχνάμε ότι εκεί βασίστηκε πρώτη η Ανόρθωσις για να κάνει τα μεγάλα «μπαμ» στην Ευρώπη, με τις υπόλοιπες ομάδες να αντιγράφουν και να ακολουθούν. Δυστυχώς όμως, αντί να κτίσουμε σε αυτές τις επιτυχίες, επαναπαυτήκαμε. Δεν είναι τυχαία η επισήμανση του ομοσπονδιακού προπονητή Νίκου Νιόπλια, ότι από το 2008 – έτος που μπήκε η Ανόρθωσις στους ομίλους – και έπειτα, κάνουμε μόλις μια νίκη τον χρόνο!
Η φουρνιά των Κύπριων ποδοσφαιριστών που έχουν περάσει τα 25 και ακόμα δεν κατάφεραν να πάρουν θέση βασικού, δεν μπορεί πια να κάνει θαύματα. Ωστόσο, οι νεαρότεροι και ειδικά τα εκατοντάδες ταλέντα που ακόμα είναι στις ακαδημίες, έχουν τα φόντα να πρωταγωνιστήσουν. Φτάνει να δουλέψουν οι ίδιοι σκληρά από τη μια, αλλά και να πάρουν τις ευκαιρίες τους από τις ομάδες στις οποίες βρίσκονται από την άλλη.
Ευκαιρία όμως, δεν σημαίνει να κρατώ ένα ποδοσφαιριστή στον πάγκο για να παίξει 5 λεπτά στο τέλος ενός αδιάφορου αγώνα, του οποίου το αποτέλεσμα έχει κριθεί. Ούτε να αγωνιστεί σε παιχνίδι κυπέλλου με ομάδα β΄ και γ’ κατηγορίας. Προφανώς και δεν είναι ευκαιρία να το δώσω δανεικό για να «ψηθεί» σε κάποια ομάδα μικρής κατηγορίας, στην οποία πολύ πιθανόν να μην καταφέρει ποτέ να πάρει ευκαιρία στη θέση του, αφού αν δεν παίζει κάποιος ξένος, θα αγωνίζεται ο γιος/αδερφότεκνος/βαφτιστικός του τάδε προπονητή ή δείνα παράγοντα.
Εισηγήσεις υπήρξαν πολλές μέσα στα χρόνια, με σπουδαιότερη ίσως εκείνη του Τιμούρ για πρωτάθλημα ρεζερβών τις Δευτέρες. Δυστυχώς, καλή θέληση να δούμε στα μάτια το πρόβλημα δεν υπήρξε ποτέ. Κι ας μη γελιόμαστε ότι σήμερα είναι περιορισμένο στην Εθνική. Αύριο, όταν θα «πέσουν» κι άλλο οι προϋπολογισμοί και «αναγκαστικά» θα ψάχνουμε Κύπριους για τις ομάδες μας, το πρόβλημα θα μεταναστεύσει κι εκεί. Ή μάλλον, απλά θα εκδηλωθεί, αφού ήδη υπάρχει!
