Είναι αλήθεια ότι στο χθεσινό φιλικό με την ΑΕΛ είδαμε κάποια πράγματα που έφεραν χαμόγελα στον κόσμο που βρέθηκε στο «Αντώνης Παπαδόπουλος». Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, τα στοιχεία που χαροποίησαν και έφεραν το χειροκρότημα στο τέλος παρά την ήττα, ήταν στοιχεία τα οποία υπό άλλες περιστάσεις θα θεωρούνταν αυτονόητα.
Από καθαρά αγωνιστικής πλευράς, είναι αδιανόητο οι πάσες προς τον Κολαούτι να είναι στο χώρο και όχι στα πόδια του, μιας και ο Ισραηλινός επιθετικός παίζει καλύτερα με την μπάλα στα πόδια, αλλά και με πλάτη στην αντίπαλη εστία.
Έχουμε αναφέρει πολλάκις ότι τα τρεξίματα και η ζωηράδα που είδαμε ήταν θετικά, αλλά δεν θα πρέπει να παραπλανούν εκτός και αν πιστεύουμε ότι ο Ζόρζε Κόστα κατάφερε με 1-2 προπονήσεις να περάσει την φιλοσοφία του. Από την άλλη δεν μηδενίζουμε τα πάντα και σίγουρα η αφύπνιση της πλειοψηφίας των ποδοσφαιριστών μας κάνει να αισιοδοξούμε ότι.. δεν ξέχασαν την μπάλα που ήξεραν.
Η ουσία είναι ότι ο προπονητής έχει δύο γεμάτες εβδομάδες να δουλέψει με το υπάρχον υλικό ώστε αυτό να εμφανιστεί έτοιμο στην πρεμιέρα. Ένα θετικό αποτέλεσμα θα προσφέρει την ηρεμία και την χαμένη αυτοπεποίθηση, ενώ θα υπάρχουν άλλες δύο εβδομάδες δουλειάς λόγω υποχρεώσεων των εθνικών ομάδων.
