Σαν σήμερα, στις έξι το απόγευμα της 16ης του Αυγούστου 1974, ο τουρκικός αττίλας ολοκλήρωνε και τη δεύτερη φάση της άνανδρης και ιταμής επίθεσης εναντίον της Κυπριακή Δημοκρατίας. Τριανταεννιά χρόνια μετά, μια χώρα πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης εδώ και σχεδόν μια δεκαετία, είναι ακόμα μοιρασμένη. Το 37% του εδάφους της είναι υπό κατοχή, από τον στρατό μιας χώρας που φιλοδοξεί να γίνει μέλος της ίδιας Ένωσης!
Ο δήθεν «πολιτισμένος» κόσμος που σκίζεται για τις αδικίες σε ανθρώπους, ζώα ακόμα και φυτά, σφυρίζει αδιάφορα για το τι συμβαίνει στο ανατολικότερο σύνορο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όπως αδιαφορεί για ένα σορό άλλα ζητήματα καταπίεσης λαών από δυνάστες, εσωτερικούς και εξωτερικούς. Αρκείται σε ψηφίσματα και διακηρύξεις, που ακόμα κι αυτά τηρούν ίσες αποστάσεις μπας και κακοφανίσουν το τουρκικό κράτος.
Η τραγικότερη ίσως ειρωνεία της συνεχιζόμενης κατοχής της Κύπρου, το δράμα της Αμμοχώστου. Μια πόλη αιχμάλωτη από ένα βάρβαρο στρατό. Μια πόλη περίκλειστη απ’ το συρματόπλεγμα. Αποικία πλέον για τα πτηνά και τα ερπετά. Αυτά που σέρνονται στα ερείπια της άλλοτε ακμάζουσας Βασιλεύουσας, του οικονομικού, εμπορικού, τουριστικού και πολιτιστικού σημείου αναφοράς όχι μόνο της Κύπρου, αλλά και της ανατολικής Μεσογείου. Μια πόλη όμηρος της τουρκικής διπλωματίας, η οποία μας αφήνει να της ρίχνουμε μια κλεφτή ματιά, ίσα να ξέρουμε τι χάνουμε…
Κάθε τόσο, ημέτεροι και ξένοι πολιτικοί παράγοντες, αποφασίζουν να παίζουν με τον πόνο μας. Να τάζουν επιστροφή της πόλης στους νόμιμους κατοίκους της, με τους Τούρκους στρατιωτικούς να γελούν περιπαιχτικά, τονίζοντας πως ο όμηρος θα απελευθερωθεί μόνο με τα ανάλογα λύτρα. Και φυσικά, η διεθνής κοινότητα να παρακολουθεί, πότε αμήχανη και πότε αδιάφορη…
Πού πας «πολιτισμένε» κόσμε; Περιορίζεσαι σε δηλώσεις και αβολίδωτες αποφάσεις, που δεν έχεις τα κότσια να εφαρμόσεις. Ένας υποκριτής είσαι και τίποτα περισσότερο. Ένα τσούρμο συμφεροντολόγων οι πολιτικοί σου, που αδιαφορούν για κάθε αρχή δικαίου και ανθρωπισμού. Η Αμμόχωστος, αποτελεί κηλίδα στον καθωσπρεπισμό σου και τα ούτω καλούμενα ανθρώπινα δικαιώματα που εφαρμόζονται επιλεκτικά, με δυο μέτρα και δυο σταθμά ανάμεσα στον ισχυρό και τον αδύνατο.
Η Σαλαμίμα ή Αρσινόη ή Κωνστάντια ή Αμμόχωστος, είναι μια πόλη της οποίας η Ιστορία βαστά απ’ τον Τρωικό πόλεμο και φτάνει ως σήμερα. Και όσο οι σαράντα χιλιάδες ψυχές που εκδιώχθηκαν το 1974 ζουν, όσο τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονά τους αναπνέουν, θα αξιώνουν επιστροφή στην πόλη τους, θα διεκδικούν απελευθέρωση της πατρίδας τους…
