Από πού ν’ αρχίσουμε και πού να τελειώσουμε; Από τα ψεσινά ρεζιλέματα ή το επί πενταετίας ξεφτίλισμα σε Κύπρο και Ευρώπη; Να θυμηθούμε την Ντίλα Γκόρι ή να σταθούμε στον χαμένο τίτλο πρωταθλητή; Όλα τα απίθανα, όλα τα αλλοπρόσαλλα, όλα τα στραβά και τα ανάποδα σε μας. Μας καταράστηκε ο Θεός ή απλά… αφήνουν πολλά;
Ο καθένας έχει τη δική του θεωρία συνωμοσίας. Όχι μόνο για το ψεσινό, αλλά για όλα όσα συμβαίνουν στην ομάδα την τελευταία πενταετία. Δεν μπορούμε και δεν πρόκειται να ασχοληθούμε με πράγματα που δεν μπορούμε να τεκμηριώσουμε και να αποδείξουμε. Θα μείνουμε στα απτά.
Προειδοποιήσαμε – σε σημείο που γίναμε αντιπαθείς και ενοχλητικοί – για τη μανία να κάνει το Συμβούλιο τον προπονητή, τον ανιχνευτή ταλέντων, το μάνατζερ, τον τεχνικό διευθυντή. Το να ξέρεις να φτιάχνεις σπίτια και να τα πουλάς, δεν σε καθιστά ικανό να ασχολείσαι και με το ποδόσφαιρο. Τουλάχιστον όχι πέραν από το ρόλο που σου ανέθεσε η Συνέλευση. Πόσα κακά έπρεπε να πάθουμε για να το αντιληφθείτε; Δηλαδή αγγίζει τα όρια της σχιζοφρένειας! Της δικής μας! Είναι για να τρελαινόμαστε!
Φέραμε και πάλι “παιχταράδες” που θα τους πληρώνουν οι άγνωστοι παράγοντες – σκιά. Αυτά μας τα ‘παν κι άλλοι. Ή μάλλον, εσείς μας τα ξανάπατε, αλλά δεν τα ‘δαμε. Εδώ δεν βρίσκαμε άτομα να στελεχώσουμε το Συμβούλιο, βρήκαμε να πληρώνουν τις μεταγραφές;
Πρόεδρε, μείνατε μόνος και – προφανώς – η μόνη λύση είναι αυτή που εξαγγείλατε ψες, η παραίτηση. Κρίμα. Κρίμα γιατί το Σωματείο δεν είναι μόνο του. Είναι φορτωμένο με ντροπή, χρέη, τρέχουσες υποχρεώσεις και καμιά δεκαπενταριά νέα, βαρβάτα συμβόλαια. Άντε πάλι τα ίδια…
Η Ανόρθωσις είναι ταγμένη να ζήσει και θα ζήσει! Διότι θα της δώσουμε εμείς το φιλί της ζωής αν χρειαστεί. Όλοι όμως όσοι την φτάσατε μέχρι εδώ, περισσεύετε. Αρκετά! Πριν βγείτε βέβαια απ’ την πόρτα, φροντίστε προσωπικά δάνεια στο Σωματείο, συμφωνίες με εταιρίες σας και άλλα όμορφα κι ωραία, να εξαφανιστούν! Πριν την απομάκρυνση απ’ το ταμείο, διαχειριστικός έλεγχος και κανονική παράδοση-παραλαβή με τη νέα διοίκηση. Όλα στο φως!
