Η κατάσταση η οποία βιώνουμε είναι αναντίλεκτα μια από τις μελανότερες σελίδες για την ιστορία του σωματείου και εύχομαι να μη βιώσουμε χειρότερες.
Ακόμη και η κρίση την οποία περάσαμε στα Νοεμβριανά το 2008 είναι ασύγκριτη σε σχέση με το μέγεθος της καταστροφής σήμερα. Η ειδοποιός διαφορά είναι ότι τότε τελούσαμε εν πλήρη σύγχυση. Αποπροσανατολισμένοι από τις επιτυχίες της ομάδας και μη γνωρίζοντας τις συνέβαινε πίσω από κλειστές πόρτες, αδυνατούσαμε να συλλάβουμε το μέγεθος της καταστροφής που προξενείτο. Τώρα, έχουμε όλοι επίγνωση του τι συμβαίνει. Αν τότε είχαμε το ελαφρυντικό της άγνοιας, σήμερα δεν έχουμε κανένα.
Δεν ξέρω πραγματικά αν πρέπει να χρησιμοποιήσω χρόνο ενεστώτα λέγοντας πως οδηγούμαστε στην καταστροφή ή αόριστο. Τα μηνύματα έφταναν το ένα μετά το άλλο εδώ και καιρό. Ο αποκλεισμός από τη Ντίλα Γκόρι, η απώλεια του πρωταθλήματος και εν συνεχεία το στραπάτσο με την Γκέφλε. Η υπομονή που επιδείξαμε ως οπαδοί δεν είναι άξια θαυμασμού, αλλά προβληματισμού. Τόσες αποτυχίες μαζεμένες είναι αδύνατο να συγχωρηθούν. Λάθη, λάθη και μόνο λάθη. Ολόκληρη η Προεδρία Σάββα Κάκου ένα λάθος.
Ανεχτήκαμε να παρακολουθούμε ανθρώπους ανίκανους να πειραματίζονται εις βάρος μας. Αυτοφιμωθήκαμε ουκ ολίγες φορές για το καλό της ούτω καλούμενης ενότητας. «Δεν είναι καιρός για μουρμούρα». «Αργότερα θα τα πούμε». «Ας δώσουμε ακόμη μια ευκαιρία». Δεν υπάρχει πλέον παρακάτω. Η αξιοπρέπεια μας τσαλακώθηκε και η υπερηφάνεια μας στραγγαλίστηκε από βρώμικα χέρια. Δε μας αξίζει να ανεχόμαστε ανθρώπους που έδωσαν στον ορισμό της ανικανότητας νέα διάσταση. Δεν είναι αυτό η Ανόρθωση.
Πήραν το σωματείο στο απόγειο των επιτυχιών και το καταβαράθρωσαν, καταντώντας το τον περίγελο της Ευρώπης και το ανέκδοτο της ποδοσφαιρικής Κύπρου. Πέρασαν τρεις μέρες από τη ντροπιαστικότερη μέρα στην ιστορία μας, και ακόμη περιμένουμε το Διοικητικό Συμβούλιο να πράξει το αυτονόητο. Να παραιτηθεί. Υποθέτω πως δεν απαιτείται ιδιαίτερη νοημοσύνη για να σφυγμομετρήσεις τα «θέλω» του κόσμου. Που οφείλεται η κωλυσιεργία; Μήπως τα θέλω μας προσκρούουν στα δικά σας συμφέροντα; Ζείτε σε ένα δικό σας κόσμο. Δεν έχετε αντιληφθεί ότι δεν έχετε την πολυτέλεια να επιλέξετε τι θα κάνετε. Έπρεπε να έχετε ήδη φύγει ντροπιασμένοι. Ο κόσμος ξύπνησε. Ο κόσμος αηδίασε. Ο κόσμος δε θέλει, ούτε και θα ανεχτεί άλλο εμπαιγμό.
Τα περί στοιχηματικής δραστηριότητας και τα όσα ακούγονται για τα δικά σας συμφέροντα δε θα μπω στον κόπο να τα σχολιάσω. Μου προκαλεί αηδία και μόνο η σκέψη ότι μπορεί να τζογάρετε τα δικά μας όνειρα. Θέλω να πιστεύω, ότι οι εφιάλτες μας οφείλονται αποκλειστικά στην ανεπάρκεια σας. Απαιτούμε την υπερηφάνεια μας πίσω. Πως καταντήσατε έτσι το στολίδι μας; Από τα μεγαλεπήβολα συνθήματα με τα οποία μεγαλώσαμε καταντήσαμε να προσπαθούμε νε περισώσουμε ό,τι μπορούμε την πάλαι ποτέ κραταιά Ανόρθωση. Κάθε φορά που επικρίναμε τα έκτροπα σας, αποκαλούμασταν ‘προσωπολάτρες’ . Η δικαιολογία της ενότητας δεν άφηνε το περιθώριο της όποιας αντίδρασης. Εκμεταλλευτήκατε την αγάπη μας για το σωματείο. Μας αφήσατε να πιστεύουμε πως έχετε όραμα. Αφού μας είπατε ψέματα κατ’ εξακολούθηση, μας στερήσατε το δικαίωμα να κρίνουμε. Σε αυτό το όργιο αποτυχίας πρέπει να σας αναγνωρίσω κάτι. Καταφέρατε να μας ενώσετε. Εναντίον σας! Ακόμη και ο πιο ένθερμος υποστηρικτής σας δεν τολμά πλέον να σας υπερασπιστεί. Τόσο καλά τα καταφέρατε. Και ας μη θεωρηθεί ότι σας κατηγορούμε. Σας περιγράφουμε απλά.
Μπορεί να αποτύχαμε να υπερασπιστούμε το Σωματείο τα τελευταία πέντε χρόνια, ήρθε όμως η ώρα να το λυτρώσουμε από επιτήδειους, βαλτούς και καλοθελητές. Να το γλυτώσουμε από τα νύχια αρπακτικών που άρπαξαν εν αγνοία μας. ΚΑΘΑΡΣΗ εδώ και τώρα.
