Τους ειδικούς πράκτορες του FBI Φοξ Μόλντερ και Ντέινα Σκάλι μετακαλέσαμε στην Κύπρο, για να μας εξηγήσουν το πως χάθηκε έτσι αυτός ο τίτλος. Ο μεν Μόλντερ για να εξετάσει όλες τις θεωρίες συνωμοσίας που ακούγονται στα καφενεία και τις παρέες με μία ή καμιά δόση αλήθειας, ενώ η Ντέινα να επικεντρωθεί στους πιο… επιστημονικούς λόγους.
Ο Μόλντερ ξεκίνησε απ’ εκεί που η διοίκηση μας είχε ρίξει πρώτα το μπαλάκι: Στην ατυχία, την γκίνια, την αστοχία, την μπάλα που, πότε δεν ήθελε να μπει στο αντίπαλο πλεκτό και πότε μας τιμωρούσε σφηνώνοντας στο δικό μας. Φυσικά, η πιο ορθολογιστικά σκεπτόμενη Ντέινα, μίλησε μάλλον για την ανικανότητα να σκοράρουμε. Ανέφερε ότι για 20 αγωνιστικές στηριζόμασταν αποκλειστικά στις εμπνεύσεις και τις ατομικές ενέργειες της μπροστινής τετράδας, την ώρα που η υπόλοιπη ομάδα συμμετείχε μόνο στην άμυνα και δεν είχε απολύτως καμιά επαφή με το γκολ!
Έπειτα, πρόσθεσε ότι το πρώτο βιολί της επιθετικής γραμμής Γιαν Ρέζεκ τρέχει ακατάπαυστα για δυο χρόνια, με το καλοκαίρι που μας πέρασε να το έχει περάσει στο Euro. Πέραν τούτου, είχαμε και το περσινό παράδειγμα που στο δεύτερο γύρο σίγησε. Ο συγκεκριμένος παίχτης δε, ότι είχε να δώσει από άποψη σκοραρίσματος το έδωσε, κάνοντας ρεκόρ καριέρας! Το έτερο βιολί, ο Σπαντάτσιο, πέραν του ότι υπερεκτιμήθηκε στις αρχές τις περιόδου για τις ικανότητές του, όταν οι αντίπαλοι προπονητές αντιλήφθηκαν το ρόλο του στο παιχνίδι μας, εύκολα τον εξουδετέρωναν, μπλοκάρoντας την επιθετική μας λειτουργία. Η έλλειψη “rotation” στο παιχνίδι και η μιας μορφής επιμονή να παίξει στο άκρο της επίθεσης σε κάποια παιχνίδια, μοιραία τον “έκαψαν”…
Από την άλλη πλευρά, η Σκάλι συνεχίζει ότι καμιά μπάλα δεν μας τιμωρούσε. Αντίθετα, ξηλώσαμε την καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος με 7 γκολ παθητικό, κάνοντας εκεί τρεις μεταγραφές, για να δεχτούμε στο δεύτερο γύρο 14! Ο Μόλντερ βέβαια διέκοψε, λέγονας πως οι μεταγραφές ήταν αναγκαίες λόγω καρτών. Κάτι που μας φέρνει στον επόμενο τομέα: διαιτησία!
Ο Μόλντερ λοιπόν, θέτει στο μικροσκόπιο τους διαιτητές. Υπήρχε μια συνωμοσία εναντίον μας, μας πολεμούν απ’ το παιχνίδι με τον Απόλλωνα στο Τσίρειο και μας πυροβολούν αδιάκοπα με κίτρινες και κόκκινες κάρτες, υποστηρίζει. Η Σκάλι βέβαια, του αντιτάσσει πως βάλαμε κι εμείς το χεράκι μας με τα σκληρά μαρκαρίσματα χωρίς λόγο στο αντίπαλο μισό, τα τραβήγματα, τις αψυχολόγητες αντιδράσεις σε σφυρίγματα του διαιτητή, το άνοιγμα “διαλόγου” με διαιτητές άνευ λόγου και αιτίας. Όλα αυτά, πληρώνονται.
Ύστερα, φτάσαμε στο Ρόνι Λεύι, ο οποίος απομακρύνθηκε. Ο Μόλντερ λέει πως δεν έπρεπε να φύγει, καθώς για 20 αγωνιστικές ήταν πρώτος και μάγκας, ενώ ξαφνικά έγινε persona non grata στο Παπαδόπουλος. Αν έμενε – επιμένει ο Μόλντερ – πιθανότητα σήμερα να ήταν πρωταθλητής, καθώς οι ποδοσφαιριστές τον σέβονταν και τον εκτιμούσαν στην πλειοψηφία τους. Η Ντέινα όμως διαφωνεί κάθετα. Επισημαίνει πως ο Λεύι έχασε το παιχνίδι από νωρίς, όταν χαλάρωσε νομιζόμενος πως έχει το πρωτάθλημα στο τσεπάκι. Η ομάδα δεν ήταν πειθαρχημένη και φαινόταν απ’ τις κάρτες. Στις στημένες φάσεις δεν έγινε δουλειά ούτε στην προετοιμασία, ούτε μέσα στην περίοδο. Ο τρόπος ανάπτυξης δεν ήταν δουλεμένος, αλλά τα πάντα εξαρτώντο απ’ τις ορέξεις των επιθετικών μας. Τέλος, έδειχνε να κάνει αλλαγές ευρισκόμενος σε κατάσταση πανικού, με αποκορύφωμα τα παιχνίδια με ΑΕΚ και ΑΕΛ.
Μετά, ήρθε η ώρα των ευθυνών των ποδοσφαιριστών. Ο Φοξ μιλά για περίεργες συμπεριφορές, νυχτοπερπατήματα, καυγάδες και κλίκες στα αποδυτήρια, απλήρωτους ποδοσφαιριστές, επηρεασμένους απ’ το κούρεμα. Η πράκτορας Σκάλι, απαντά ότι απλά… κλάταραν. Ενώ υπήρχε ένα αξιοζήλευτο δυναμικό, ίσως το καλύτερο που είδε η ομάδα, τελικά καταφέραμε να το κάψουμε και να το αχρηστέψουμε. Αντί για ποδοσφαιρική ομάδα, μιλάμε απλά για ένα σύνολο ποδοσφαιριστών, που μετά τις πρώτες στραβές, ούτε που να σταθούν ήξεραν στο γήπεδο, ούτε πως να συμπεριφερθούν ποδοσφαιρικά. Ο καθένας ήθελε και μια μπάλα να κάνει το κέφι του και αδυνατούσαν να εφαρμόσουν τις οδηγίες του προπονητή. Είτε του πρώην, είτε του νυν.
Τέλος, φτάνουμε και στα διοικητικά λάθη. Αναμφίβολα, για να χαθεί ένας τέτοιος τίτλος, υπάρχουν πολλά. Το μυαλό του Φοξ Μόλντερ πάει στο πονηρό και πλάθει διάφορα σενάρια που δεν τολμά καν να ξεστομίσει. Αισθάνεται προδομένος και πληγωμένος. Η Ντέινα από την άλλη είναι πιο ψύχραιμη. Θεωρεί πως απλούστατα ο συνδυασμός άγνοιας του αντικειμένου, έλλειψης επαρκούς επιτήρησης στο ποδοσφαιρικό τμήμα και απειρίας, ήταν καταστροφικός!
Διαλέγετε και παίρνετε. Φοξ Μόλντερ ή Ντέινα Σκάλι;
