Με αφορμή την δημοσιοποίηση των ποσών που ξοδεύτηκαν προκειμένου να έρθουν στην ομάδα οι Γιώργος Σιέλης και Δημήτρης Οικονόμου, παρατηρούμε ότι οι μεταγραφές από το ντόπιο παζάρι γίνονται πέραν πάσης λογικής. Όσον αφορά τις δύο συγκεκριμένες περιπτώσεις, είναι να διερωτάται κανείς πως αιτιολογούνται τα 6-ψήφια ποσά, για απόκτηση δύο ποδοσφαιριστών χωρίς ιδιαίτερη προοπτική ή/και παραστάσεις.
Πηγαίνοντας λίγο πιο πίσω, θυμόμαστε την περιβόητη μεταγραφή Μιχάλη Κωνσταντίνου η οποία ήταν (και καλά) επιλογή του Στάνιμιρ Στοϊλοφ. Μόνο που για να πραγματοποιηθεί αυτή η μεταγραφή, έφυγε από το ρόστερ ο Εμίλ Αγγέλοφ ο οποίος (τι σύμπτωση!) ήταν και αυτός επιλογή του τότε προπονητή.
Τι να πει κανείς για περιπτώσεις ποδοσφαιριστών όπως οι Κυπριανού, Στυλιανού και Βοσκαρίδης, τους οποίους δεν αμφιβάλλω αν υπάρχουν οπαδοί της ομάδας που δεν θυμούνται καν το πέρασμά τους. Την ίδια ώρα μάλιστα που παραγκωνίζονται παιδιά των ακαδημιών μας και όχι μόνο όπως οι Θεοδώρου, Χ”Γεωργίου, Μιντίκκης, Μάρκος Μιχαήλ και Ανδρέου.
Σίγουρα είναι ωραίο να βλέπεις ντόπιους ποδοσφαιριστές στην ενδεκάδα, οι οποίοι γνωρίζουν καλύτερα από τους ξένους το ειδικό βάρος της φανέλας της ομάδας, αλλά άλλο η ποιοτική ενίσχυση και άλλο οι μεταγραφές χάρη εντυπώσεων.
