Μετά την εξασφάλιση του ευρωπαϊκού εισητηρίου, η προσοχή έχει στραφεί στην παραμονή ή όχι του Πάμπου Χριστοδούλου στον πάγκο της ομάδας μας. Ο Κύπριος προπονητής έχει κερδίσει σε σύντομο χρονικό διάστημα την εκτίμηση του κόσμου όχι τόσο λόγω των αποτελεσμάτων που έφερε στην σύντομη θητεία του, αλλά λόγω των δειγμάτων γραφής του πρόσφατου παρελθόντος.
Αρχής γενομένης από τις ικανότητες του Πάμπου, αυτές είναι δεδομένες μιας και χρειάζεται κάτι παραπάνω από τύχη και συγκυρίες για να πάρεις πρωτάθλημα με μια νέα ομάδα από την πρώτη κιόλας χρονιά. Και αν κάποιοι αμφισβητούν το πρωτάθλημα και την παρουσία στο τελικό του κυπέλλου την περσινή χρονιά, να θυμίσουμε ότι βρέθηκε μόλις 10 λεπτά μακριά από τους ομίλους του Champions league.
Πέραν από καλός προπονητής, ο Πάμπος φαίνεται να έχει «μάτι» για παίκτες αφού έχει φέρει στην Κύπρο πολύ καλούς και φθηνούς ποδοσφαιριστές κυρίως από την Πορτογαλική αγορά. Δεδομένου του πρόσφατου παρελθόντος και της σωρείας αποτυχημένων μεταγραφών της ομάδας μας, το γεγονός αυτό ίσως του δίνει περισσότερους πόντους ακόμα και από τις προπονητικές του δεξιότητες.
Από την άλλη πλευρά, αυτή η εμπιστοσύνη του κόσμου προς το πρόσωπο του Πάμπου, του δίνει ισχυρά διαπραγματευτικά όπλα τόσο για το συμβόλαιό του, τόσο για τους συνεργάτες που θα επιλέξει, όσο και για τις προσθαφαιρέσεις στο ρόστερ. Θα λέγαμε μάλιστα ότι τα δεδομένα αυτά ίσως οδηγήσουν σε νέα οικονομικά ανοίγματα, με την διαφορά ότι αυτή την φορά ενδέχεται να έχουν και τις ευλογίες του κόσμου. Υπάρχει βέβαια και ο αντίλογος ότι έτσι κι άλλιως όποιος προπονητής θα έρθει, οι προσθαφαιρέσεις είναι αναπόφευκτες.
Επίσης φαίνεται να δημιουργείται μια σχέση εξάρτησης, όσο και τυφλής εμπιστοσύνης προς τον τωρινό προπονητή, η οποία ίσως επηρεάσει την αντικειμενική κρίση του στο άμεσο μέλλον. Και πάλι επιστρέφουμε ουσιαστικά στο προηγούμενο σημείο και το γεγονός ότι τείνουμε να δώσουμε τα κλειδιά της ομάδας σε ένα και μόνο πρόσωπο και μια νέα αποτυχία θα μας φέρει ξανά σε μηδενική βάση.
