Ένα από τα μεγάλα θέμα των ημερών, είναι η ανανέωση ή όχι της συνεργασίας με τον Πάμπο Χριστοδούλου. Για την ώρα, δεν υπάρχει τίποτα χειροπιαστό, πέραν από τη συμφωνία των δύο μερών για 6 αγώνες στα πλέυ-οφ και μια κατ’ αρχήν εκδήλωση πρόθεσης αυτή να ανανεωθεί. Τόσο από πλευράς προπονητή, όσο και από πλευράς διοίκησης.
Ας επιχειρήσουμε να βάλουμε τα πράγματα κάτω. Οι καιροί είναι δύσκολοι οικονομικά και ο όποιος προπονητής θα πρέπει αυτή την στιγμή να αντιληφθεί ότι θα πρέπει να ρίξει τις απαιτήσεις του. Τις παχιές αγελάδες τις… φάγαμε! Εμάς από την άλλη πλευρά, δεν μας παίρνει ακόμα μια λανθασμένη επιλογή στην τεχνική ηγεσία. Θα είναι ίσως η τελευταία μας.
Τι μπορεί να γίνει; Θα μπορούσε για παράδειγμα, να συνομολογηθεί μια συμφωνία με ένα ικανοποιητικό συμβόλαιο και σε περίπτωση κατάκτησης του τίτλου, να υπάρχει ένα γενναιόδωρο μπόνους. Ομοίως εάν προκριθούμε σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Κάτι αντίστοιχο είχε γίνει με το Ρόνι Λεύι, ο οποίος από το Σεπτέμβριο και μετά έπαιρνε μόνο το 50% του μισθού του και το υπόλοιπο θα δινόταν εάν και εφόσον κατακτούσε τον τίτλο. Αυτό μάλιστα, είναι κίνητρο!
Αξιολογώντας τη δουλειά του Πάμπου Χριστοδούλου σε Δόξα, Ολυμπιακό και ΑΕΛ, είναι ένας προπονητής που ταιριάζει γάντι στην εποχή. Βρίσκει παίχτες φτηνούς, στήνει ομάδες με χαμηλό προϋπολογισμό, αξιόμαχες και παίρνει και τίτλους. Δεν κατηγορήθηκε ούτε για μίζες, ούτε για στημένα, ούτε για όσα μας ταλάνισαν με άλλους προπονητές στο πρόσφατο παρελθόν.
Από την άλλη πλευρά δεν είναι Μουρίνιο. Για να πάρει τον τίτλο με την ΑΕΛ είχε διοικητικές πλάτες, ενώ την επόμενη χρονιά – σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΑΕΛ – έγινε άπληστος ως προς τις οικονομικές απαιτήσεις του. Θα πρέπει λοιπόν να τις χαλιναγωγήσει και να αντιληφθεί την ευκαιρία που του δίνεται στην Ανόρθωση να δουλέψει και να κατακτήσει τίτλους, δόξα και φυσικά χρήμα. Κοιτάζοντας το τι γίνεται στους υπόλοιπους συλλόγους, στα μεγάλα κλαμπ της πατρίδας μας δύσκολα θα βρει θέση στον πάγκο και θα πρέπει να αρκεστεί σε μικρομεσαίες επιλογές.
Τέλος, οφείλουμε κι εμείς να ζυγίσουμε τα πράγματα. Αν είναι να τα χαλάσουμε με τον Πάμπο Χριστοδούλου για να γλυτώσουμε 10-20 χιλιάρικα και στο τέλος να πληρώσουμε 100 και 200 από – άλλη μια – λανθασμένη επιλογή, αποκλεισμούς, χαμένες χρονιές και αλλαγές προπονητών που θα αφήνουν πίσω τους καμένη γη, τότε η ζημιά που θα προξενήσουμε θα είναι πολλαπλάσια του τι θα γλυτώσουμε. Αναλογιστείτε για παράδειγμα ότι, φέτος για να γλυτώσουμε μερικές χιλιάδες πήγαμε στην Ευρώπη με τον Μπλάζιτς – χωρίς να ήταν ο αποκλειστικός υπεύθυνος της αποτυχίας, μάλλον ο αποδιοπομπαίος τράγος – και καταλήξαμε με τεράστιες ζημιές από τον αποκλεισμό.
Αυτή την στιγμή το κλίμα είναι υπέρ του Πάμπου Χριστοδούλου, θα πρέπει ο ίδιος να το εκμεταλλευτεί και να το μετατρέψει σε εμπιστοσύνη για την επόμενη χρονιά κι όχι για να πάρει μερικές δεκάρες παραπάνω. Ούτε όμως η διοίκηση θα πρέπει να κάνει υπέρμετρες τσιγκουνιές στον πιο βασικό πυλώνα μιας πετυχημένης – επιτέλους – χρονιάς. Ούτως ή άλλως, οι παλαιότερες επιλογές μας σε προπονητές, δεν αφήνουν και μεγάλα περιθώρια αισιοδοξίας για τις νέες, εάν χρειαστεί να γίνουν.
