Από την ομάδα μοντέλο του Τιμούρ Κετσπάια την διετία 2008-2009, αναζητούμε ποδοσφαιριστές στις πλείστες θέσεις που θα κάνουν την διαφορά και στο τέλος της ημέρας θα φέρουν επιτέλους ένα τρόπαιο ή μια Ευρωπαϊκή διάκριση.
Υπάρχουν (τουλάχιστον) τρείς θέσεις στην ενδεκάδα τις οποίες «στοιχειώνουν» ποδοσφαιριστές της τότε ομάδας και παρά το πέρασμα πληθώρας ποδοσφαιριστών, φαίνεται ότι δεν έχουν βρει τους διαδόχους. Αρχής γενομένης από τη θέση του τερματοφύλακα, ο Αριάν Μπεκιάι είναι ο τελευταίος μεγάλος πορτιέρο που κάθισε κάτω από τα δοκάρια της ομάδας μας και ο άνθρωπος που καλείται την δεδομένη στιγμή να βρει ισάξιο αντικαταστάτη από το πόστο του προπονητή τερματοφυλάκων. Σούπιτς, Ιβάνκοφ, Κόζατσικ, Σταχόβιακ, Κοβαλέφσκι, Μπλάζιτς είναι τρανταχτές περιπτώσεις ποδοσφαιριστών που ήρθαν και είτε δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα, είτε κόσμησαν τον πάγκο της ομάδας.
Στην θέση του αμυντικού μέσου, ο Σίνισα Ντοπρασίνοβιτς ήταν η τελευταία εμβληματική μορφή που δέσποζε στον χώρο της μεσαίας γραμμής, μιας και παίκτης με τα χαρακτηριστικά του δεν έχει ακόμα βρεθεί. Ίσως οι Αλέξα και Μακρής να ήταν δύο καλές λύσεις, ωστόσο κανείς από τους δύο δεν κατάφερε να πείσει μέχρι σήμερα ότι είναι τόσο πολυσύνθετος όσο ο Κυπριοποιημένος μέσος. Δεν ξεχνούμε το σύντομο πέρασμα των Νάτσο Γκαρσία και Στάνισλαβ Αγγέλοφ.
Τέλος η θέση του επιθετικού περιοχής έχει όνομα και επίθετο και αυτό δεν είναι άλλο από το «Νίκος Φρούσσος». Από την εποχή του Ελλαδίτη φορ είδαμε από τον Αργεντίνο Κονσίστρε μέχρι τον Σεμέδο Καφού των 13 γκολ στις εγχώριες διοργανώσεις, ενώ ερωτηματικό παραμένει η περίπτωση του Γιαν Ρέζεκ που μας συνήθισε σε δυνατή εκκίνηση, αλλά υποτονικό τερματισμό.
